klasztory

Kiedy rycerz lub możnowładca zachodniej Europy składał przysięgę, że weźmie krzyż i uda się za królem do Ziemi Świętej, wiązało się to nie tylko z lojalnością wobec korony, ale i z zapewnieniem odpowiedniej liczby zbrojnych do walki u boku władcy. Był też zobowiązani do zabrania ze sobą wystarczającej ilości lekarstw, aby opiekować się swoimi ludźmi. W wyprawach często towarzyszyły im żony i dzieci, a także spora liczba chłopów szukających szczęścia w obcych krajach. W takiej gromadzie lekarze byli niezmiernie potrzebni, zajmowali się nie tylko żołnierzami armii krzyżowców, ale także ludzi z ich orszaków, rannym wrogiem i miejscowymi, którzy ucierpieli podczas działań wojennych.