Nawrocki w wywiadzie dla #GP: Silna Polska liderem Europy i kluczowym sojusznikiem USA
Czytaj więcej w GP!
Data 28 lutego ma specjalne znaczenie dla Tajwańczyków - wydarzenia tego dnia 1947 roku, nazywane wydarzeniami 228 doprowadziły do rzezi tysięcy Tajwańczyków dokonanej przez wojska Czang Kai-szeka.
W 1945 roku kiedy wiadomość o japońskiej porażce i kapitulacji dotarła na wyspę, Tajwańczycy cieszyli się, iż niesprawiedliwe rządy kolonistów dobiegły wreszcie końca. Wkrótce jednak okazało się, że radość była nieuzasadniona. Gubernator Chen Yi, przedstawiciel rządu chińskiego Kuomintangu, wprowadził prawa dyskryminujące Tajwańczyków. Co gorsza, Chen i jego urzędnicy wykazali się brakiem dyscypliny i korupcją. 27 lutego 1947 roku prowadzący dochodzenie w sprawie nielegalnej sprzedaży tytoniu pracownicy Urzędu Monopolowego pobili i zranili jedną z handlarek; w pewnym momencie zaczęli strzelać i zabili kilku naocznych świadków; wzburzyło to ludność.
Następnego dnia mieszkańcy Tajpej wyszli na ulice. Przemaszerowali do siedziby Gubernatora i tam domagali się natychmiastowego ukarania morderców. Po otrzymaniu raportu Chen’a, przewodniczący Narodowego Rządu w Nanjingu, Czang Kai-szek, bezzwłocznie wydał rozkaz wysłania dodatkowych oddziałów na wyspę. 10 marca ogłoszono stan wojenny na terenie całego Tajwanu i rozpoczęto brutalne ‘czystki’, które pochłonęły wielu niewinnych ludzi.
W ciągu kilku miesięcy, liczba zabitych, rannych i zaginionych osiągnęła dziesiątki tysięcy. Najwięcej ofiar było w miastach Keelung, Tajpej, Chiayi i Kaoshiung. Wydarzenie to nazwane zostało Masakrą 228 (二二八事件 ) .
Przez wiele lat rząd Kuomintangu na Tajwanie zakazywał jakichkolwiek wzmianek na temat tej tragedii; to między innymi przyczyniło się do zaostrzenia się konfliktu pomiędzy Tajwańczykami (ich przodkowie przybyli z Chin w XVII i XVIII wieku; sami jednak urodzeni już na wyspie określają się Tajwańczykami) a Chińczykami (przybyłymi na Tajwan wraz z Czang Kai-szekiem).
Po tragedii 228 nie tylko nikt nie został pociągnięty do odpowiedzialności, ale wielu za nią zostało ’wynagrodzonych’ awansem. Czang Kai-szek zaś wprowadził wyspę w okres tzw. Białego Terroru, którego ofiarami stali się nie tylko urodzeni na wyspie Tajwańczycy, ale także wielu przybyłych z Czang Kai-szekiem Chińczyków rozczarowanych rządami ‘generalissimo’.
Kuomintang przegrał wybory prezydenckie w 2000, a nowy rząd uznał za konieczne rozliczenie z tą smutną kartą historii wyspy. Członkowie Fundacji Pamięci 228 i historycy z Państwowej Akademii Historii opublikowali 19 lutego 2006 raport p/t „Wydarzenia 28 lutego: raport na temat odpowiedzialności”, który wskazał sprawców tragedii: Czang Kai-szeka, byłego prezydenta Republiki Chin, Chen Yi, ówczesnego gubernatora Tajwanu, Ko Yuan-fen, dowódcę garnizonu stacjonującego na Tajwanie Peng Meng-chi, dowódcę jednostki wojskowej w Kaoshiung’u (drugiego co do wielkości miasta na Tajwanie).
Dziś, 64 lata po tragicznych wydarzeniach, ulicami Tajpej przeszła demonstracja. Jej uczestniczy domagali się min. aby Kuomintang przeznaczył swój majątek na odszkodowania dla rodzin ofiar wydarzeń 228.
Źródło:
W 1945 roku kiedy wiadomość o japońskiej porażce i kapitulacji dotarła na wyspę, Tajwańczycy cieszyli się, iż niesprawiedliwe rządy kolonistów dobiegły wreszcie końca. Wkrótce jednak okazało się, że radość była nieuzasadniona. Gubernator Chen Yi, przedstawiciel rządu chińskiego Kuomintangu, wprowadził prawa dyskryminujące Tajwańczyków. Co gorsza, Chen i jego urzędnicy wykazali się brakiem dyscypliny i korupcją. 27 lutego 1947 roku prowadzący dochodzenie w sprawie nielegalnej sprzedaży tytoniu pracownicy Urzędu Monopolowego pobili i zranili jedną z handlarek; w pewnym momencie zaczęli strzelać i zabili kilku naocznych świadków; wzburzyło to ludność.
Następnego dnia mieszkańcy Tajpej wyszli na ulice. Przemaszerowali do siedziby Gubernatora i tam domagali się natychmiastowego ukarania morderców. Po otrzymaniu raportu Chen’a, przewodniczący Narodowego Rządu w Nanjingu, Czang Kai-szek, bezzwłocznie wydał rozkaz wysłania dodatkowych oddziałów na wyspę. 10 marca ogłoszono stan wojenny na terenie całego Tajwanu i rozpoczęto brutalne ‘czystki’, które pochłonęły wielu niewinnych ludzi.
W ciągu kilku miesięcy, liczba zabitych, rannych i zaginionych osiągnęła dziesiątki tysięcy. Najwięcej ofiar było w miastach Keelung, Tajpej, Chiayi i Kaoshiung. Wydarzenie to nazwane zostało Masakrą 228 (二二八事件 ) .
Przez wiele lat rząd Kuomintangu na Tajwanie zakazywał jakichkolwiek wzmianek na temat tej tragedii; to między innymi przyczyniło się do zaostrzenia się konfliktu pomiędzy Tajwańczykami (ich przodkowie przybyli z Chin w XVII i XVIII wieku; sami jednak urodzeni już na wyspie określają się Tajwańczykami) a Chińczykami (przybyłymi na Tajwan wraz z Czang Kai-szekiem).
Po tragedii 228 nie tylko nikt nie został pociągnięty do odpowiedzialności, ale wielu za nią zostało ’wynagrodzonych’ awansem. Czang Kai-szek zaś wprowadził wyspę w okres tzw. Białego Terroru, którego ofiarami stali się nie tylko urodzeni na wyspie Tajwańczycy, ale także wielu przybyłych z Czang Kai-szekiem Chińczyków rozczarowanych rządami ‘generalissimo’.
Kuomintang przegrał wybory prezydenckie w 2000, a nowy rząd uznał za konieczne rozliczenie z tą smutną kartą historii wyspy. Członkowie Fundacji Pamięci 228 i historycy z Państwowej Akademii Historii opublikowali 19 lutego 2006 raport p/t „Wydarzenia 28 lutego: raport na temat odpowiedzialności”, który wskazał sprawców tragedii: Czang Kai-szeka, byłego prezydenta Republiki Chin, Chen Yi, ówczesnego gubernatora Tajwanu, Ko Yuan-fen, dowódcę garnizonu stacjonującego na Tajwanie Peng Meng-chi, dowódcę jednostki wojskowej w Kaoshiung’u (drugiego co do wielkości miasta na Tajwanie).
Dziś, 64 lata po tragicznych wydarzeniach, ulicami Tajpej przeszła demonstracja. Jej uczestniczy domagali się min. aby Kuomintang przeznaczył swój majątek na odszkodowania dla rodzin ofiar wydarzeń 228.
Źródło:
Zobacz więcej
Niezależna TOP
