Teatr dla elektoratu
Gdy słyszę, że strażnicy żerowiska dopuścili się fałszowania dokumentów rządowych, popełnili więc przestępstwo, działali na korzyść wrogiego nam państwa, a zatem dopuścili się zdrady stanu, mogę tylko zapytać: ile osób zostało już aresztowanych, ilu winnym postawiono zarzuty prokuratorskie, czy cele są już przepełnione i trzeba budować nowe więzienia? Tylko to mnie interesuje, a nie nieustanne bicie piany w studiu telewizyjnym bez żadnych konsekwencji dla winnych.
Wiem jednak, że nic się poza gadaniem dziać nie będzie. Mogę domniemywać, że walka o naprawę państwa toczy się tylko w mediach, gdyż z jednej strony trzeba pokazać twardemu elektoratowi, że coś robimy, stworzyć wrażenie sanacji życia politycznego, a jednocześnie winnym nic nie zrobić.
Rozumiem, że takie postępowanie wynika ze strachu przed targowicą i stojącą na straży jej interesów Komisją Europejską. Oczekiwanie, że targowica, gdy zobaczy, jakimi dowodami dysponujemy, przestraszy się i pójdzie na ugodę, a Komisja Europejska, Europarlament przestaną nas atakować za naprawę państwa lub zmniejszą swój nacisk, jest poważnym błędem. Targowica, z jednej strony widząc swoją bezkarność, słabość rządu, i z drugiej obawiając się ujawnienia w pełni skali żerowania przez nią na Polsce, tylko zintensyfikuje swoje działania. Komisja Europejska wypowiedziała Polsce wojnę i słabość oporu tylko ją „rozbezczelnia”. Demonstrując słabość, przegrywamy. A sam elektorat patriotyczny już się zorientował, że winni nie zostaną nigdy pociągnięci do odpowiedzialności, i zareaguje albo szukaniem innego realizatora programu naprawy państwa, albo straci nadzieję, iż jakakolwiek naprawa w ogóle jest możliwa. Na razie „show must go on”!
Źródło:
