Różne oblicza „najstarszej córy Kościoła”
Skandal z decyzją Rady Stanu o usunięciu krzyża z pomnika Jana Pawła II w bretońskim Ploërmel wbrew pozorom nie musi dowodzić dalszej laicyzacji Francji. Ktoś jednak ten pomnik postawił, ktoś go broni, sprawa budzi we Francji emocje. Ledwie parę dni wcześniej popularny francuski pisarz Michel Houellebecq powiedział w wywiadzie dla niemieckiego „Der Spiegel”: „Wobec umacniania się islamu obserwujemy we Francji znaczący powrót katolicyzmu”.
I rzeczywiście. Pomniki Jana Pawła II we Francji (ten z Ploërmel nie jest przecież jedyny) to tylko jeden z przykładów. W ostatnich latach np. wzrasta liczba misjonarzy francuskich, odradza się ruch pielgrzymkowy, w kościołach jest coraz więcej wiernych.
Bestsellerem stała się, opisywana także na łamach „Gazety Polskiej Codziennie”, autobiograficzna książka znanego dziennikarza Thierry’ego Bizota o jego nawróceniu. Nawet po francuskiej kinematografii widać, że coś się dzieje, wystarczy przypomnieć np. superprodukcję o św. Bernadetcie i objawieniach w Lourdes. Jeszcze za wcześnie, by powiedzieć, że Francja, „najstarsza córa Kościoła”, powraca do domu, ale z pewnością taką decyzję rozważa.
