Ołowiany zapał

UE generalnie chce go zakazać, bo ponoć jest szkodliwy, szczególnie na obszarach wodno-błotnych. Myśliwy strzela. Śrut ląduje w wodzie i czasem jest połykany przez ptaki.

Tak może trafić z powrotem do myśliwego albo do jego rodziny. Ludzkość używa ołowiu od jakichś 7 tys. lat, a z kulek z tym metalem korzystamy od momentu, gdy wynaleziono broń, ale widocznie teraz nastał czas, by problem rozwiązać i ochronić obszary wodno-błotne. UE ruszyła z właściwym sobie radykalizmem i od 2023 roku za przestępcę może zostać uznany każdy, kto chociażby zbliży się z nabojem ołowianym do wody. Nie wierzą Państwo? To proszę przeczytać zapis rozporządzenia z 25 stycznia. „(...) Jeżeli stwierdza się, że dana osoba nosi amunicję śrutową na obszarach wodno-błotnych lub w obrębie 100 metrów od nich podczas strzelania lub w drodze na strzelanie, dane strzelanie uznaje się za strzelanie na obszarach wodno-błotnych, chyba że osoba ta może wykazać, iż jest to inny rodzaj strzelania” – piszą urzędnicy UE. Patrząc na język, to aż trudno uwierzyć nie tylko w to, że Europa miała w historii tak wielu świetnych humanistów, lecz także że istnieje jakikolwiek system edukacji. Trzeba być bowiem wyjątkowym analfabetą, żeby stworzyć takie pokraczne zdanie. W każdym razie taki myśliwy, który mieszka 100 metrów od obszaru wodno-błotnego (czasem tak się zdarza), nie będzie się mógł nawet przespacerować po dużym pokoju z ołowianą bronią. Wydaje się, że do rozwiązania pozostaje również kwestia ołowianych żołnierzyków. Te przecież można wzorem bohatera filmu „Patriota”, granego przez Mela Gibsona, zawsze przetopić na kulę. Aż się boję pomyśleć o bełkocie, który mógłby się w wyniku tego pojawić.