Za Polską opartą na tradycji, w której ceni się wolność i wartości rodzinne. Za wspólnotą i polityką, w której chodzi o coś więcej niż tylko ciepłą wodę w kranie. Widać to na wiecach prezydenta, który naprawdę jest kochany przez swoich sympatyków. Na tych spotkaniach można również spotkać stronę przeciwną, która jest anty. Szkoda mi tych ludzi, bo wdrukowano im stadną nienawiść do PiS-u, którego mają się jednocześnie bać i którym pogardzać. Nie dano im jednak żadnej pozytywnej idei. Tę próbowano skopiować z programów konkurencji. Dziś w nowomowie Koalicji Obywatelskiej nie ma żadnej treści. Wodzowie jedynie szczują na drugą stronę, siejąc nienawiść niczym rozrzucane garściami ziarno. W tym zacietrzewieniu trzeba totalnie wszystko negować, niezależnie od tego, czy jest to inwestycja w przekop Mierzei Wiślanej, czy programy pomocowe dla rodzin. Ale to może się skończyć. Na nienawiści przegrywa bowiem również opozycja i musi w końcu to dostrzec. Przegrane wybory to ich kolejna szansa. Mogą wreszcie zacząć być pro. To będzie również oczywiście wyzwanie dla prawicy. Gdy opadnie bitewny kurz, trzeba bowiem żyć w jednym kraju i rozmawiać. Dyskusja o wizji Polski i konkretnych działaniach może być dla nas trudniejsza niż przerzucanie się uproszczonymi hasłami. Wierzę jednak, że za trzy lata spotkają się przy urnach Polacy, którzy są pro. Oczywiście jest również scenariusz, w którym wygrywa Rafał Trzaskowski. Ale wtedy… Boże, miej Polskę w opiece.
Miłość zwycięży nienawiść
Ostatnia prosta. Naprawdę wierzę, że jest szansa na zamknięcie pewnego rozdziału w historii Polski. 15 lat temu, gdy Prawo i Sprawiedliwość po raz pierwszy zwyciężyło w wyborach parlamentarnych, a prezydentem został Lech Kaczyński, zaczęła się w Polsce epoka hejtu i nienawiści. Sięgnięto już po wszystkie niegodne metody niszczenia oponentów. Dziś jednak to wyborcy PiS i Andrzeja Dudy głosują „za”.
