EkoPAD

„Indywidualne zmiany nie wystarczą. #kryzysklimatyczny wymaga zmian systemowych, a tych Prezydent nie wprowadza, choć może. Inicjatywa ustawodawcza i weto ustaw szkodliwych dla klimatu to konkretne narzędzia”

– tłumaczą swoje argumenty aktywiści. I w sumie się z nimi zgadzam. Tyle tylko, że to właśnie ci zieloni durnie przekonują nas do: wyłączania światła w domu na godzinę w roku, rezygnacji z plastikowych słomek, sikania pod prysznicem itd. Można powiedzieć, że od lat wtłaczane nam są do głowy te pomysły. Nie mówię, że są one złe, część pewnie nawet i ma sens, ale to w sumie tylko racjonalne gesty. Niestety jest jeszcze gorzej. Polityka klimatyczna UE to również nic nieznaczący gest, który zniszczy konkurencyjność europejskiej gospodarki, a jedyne, co przyniesie, to olbrzymi wzrost emisji CO2 w skali świata. Wszystko, czego nie będziemy produkować w UE, będziemy wytwarzać w krajach, gdzie wszyscy mają w poważaniu jakość powietrza. Ogarnia mnie pusty śmiech, jak sobie pomyślę, że ONZ, który nie rozwiązał problemu głodu, wojen, produkcji broni, nagle da sobie radę z emisją dwutlenku węgla. Prędzej ja pobiję rekord świata w skoku o tyczce. Po pięciu latach prawica nauczyła się, że w sprawach klimatu trzeba przytakiwać i podkreślać, jak wiele się robi, by go chronić. Opowiadać o tym, jak to wstajemy wcześnie rano i wypruwamy sobie żyły, by ulżyć losowi białych niedźwiedzi, i jak to troska o orangutany w Indonezji spędza nam sen z powiek. Należy od rana do wieczora o tym mówić, a potem robić to, co się opłaca. Bo w skrócie tym jest polityka klimatyczna.