Praźródłem szczęścia jest doświadczenie sensu życia, które jest odpowiedzią na prawdę, dobro i piękno, oraz na sytuacje, w których te wartości się pojawiają. A pojawiają się wówczas, gdy kochamy i jesteśmy kochani, uczestniczymy w relacjach interpersonalnych i we wspólnotach, prowadzimy zwyczajne, dobre życie i realizujemy swoje powołanie, doświadczamy dobroci innych osób, służymy prawdzie – poszukując jej, broniąc jej i dzieląc się nią z innymi, przeżywamy cud i piękno istnienia, obcujemy z przyrodą i ją kontemplujemy, oddajemy się twórczości i zakorzeniamy się w kulturze, oraz po prostu dążymy do jakiegoś celu.
Drogi do szczęścia
Szczęście, które zależy od nas samych, ma paradoksalną naturę: gdy go namiętnie poszukujemy, umyka nam; natomiast przychodzi do nas wówczas, gdy nasza troska i aktywność jest skoncentrowana na jego fundamentach. „Tu, na ziemi – pisze André Comte-Sponville – mniej się mamy zajmować tym, co może nas uszczęśliwić, a bardziej tym, co czyni nas godnymi szczęścia”.
