Są nimi po pierwsze rozluźnienie dyscypliny wśród duchownych i wtargnięcie rewolucji seksualnej do Kościoła; po drugie nadużywanie obrony sprawców przez posoborowe sądy kościelne i wreszcie, po trzecie, zanik żywej wiary i wypływającej z tego moralności. Te zjawiska doprowadziły do innych, które precyzyjnie opisuje papież. Jednym z nich jest rozpanoszenie się homolobby. „[...] w wielu seminariach powstały homoseksualne kliki, które działały mniej lub bardziej otwarcie, zmieniając klimat tych miejsc” – napisał Benedykt XVI. I jeśli ktoś myśli, że w Polsce jest inaczej, to jest w błędzie. Walka z homolobby, z homopropagandą w Kościele to konieczność, a nie fobia kilku polskich kapłanów i świeckich. Warto o tym przypominać, bo jeśli Kościół w Polsce ma nie pogrążyć się w tak głębokim kryzysie jak Kościół na Zachodzie, to musi poważnie wziąć pod uwagę konieczność oczyszczenia się także z homolobby.
Diagnoza Benedykta XVI
Dziesiątego kwietnia w piśmie „Klerusblatt” ukazał się artykuł Benedykta XVI „Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego”. Słowa, które wyszły spod pióra papieża emeryta pokazują – niezwykle precyzyjnie – źródła obecnego kryzysu związanego ze skandalami seksualnymi w Kościele.
