IPN u praca u podstaw

Byłam na pl. Bankowym w Warszawie (wtedy Dzierżyńskiego), gdy pomnik szefa Czeka, komunistycznego zbrodniarza, rozleciał się na kilka części. Nie, nie został zburzony, nie był to świadomy akt rodzącej się III RP. Ówczesne władze nie chciały go niszczyć – chciały go gdzieś przenieść, bo kłuł w oczy w centrum miasta. Świeżo po wyborach czerwcowych Polacy mieli poczucie, że niepodobna, by komuna swoje krwawe symbole mogła jeszcze eksponować. Niestety Dzierżyński był jedynym (mimowolnie) zwalonym pomnikiem. Ten „braterstwa” z Armią Czerwoną, pierwszy, jaki stanął po zajęciu Warszawy przez Stalina, trwał na uboczu, na Pradze. Nazywany swojsko „czterema śpiącymi” utracił swoje złowrogie znaczenie. Wykorzystuje to dziś postkomuna, robiąc sondaże, z których wynika, że większość z nas chce obecności w Warszawie tego pomnika okupantów. PO wsławiła się już obeliskiem dla czerwonoarmiejców w Ossowie, mordujących Polaków w 1920 r., zatem ochrona dokonań Armii Czerwonej także z lat 1939–1945 jest logiczną kontynuacją jej linii. Tym większe uznanie dla IPN‑u, który rozpoczął akcję informującą o tym, czym ów pomnik jest. Może dzięki temu PO będzie miała większy kłopot z kultywowaniem „polsko-radzieckiego” przymierza.

Nasze serwisy:

Wyszukiwanie

Wesprzyj niezależne media

HUMOR

Nie robimy, nie gadamy

Rozmowy

Przy świątecznym stole

NAJNOWSZE

Kanada potwierdza dodatkową pomoc gospodarczą dla Ukrainy

SKANDAL w TVP Info! Cenzura na żywo dotknęła przemówienia Karola Nawrockiego

To było wyjątkowe spotkanie. Marta Nawrocka gościła bohaterkę

W Pucharze Kontynentalnym lepiej: Kubacki trzeci

Hiszpania: Dwóch Polaków zakatowało dwóch Niemców

Polacy coraz chętniej wybierają złoto

Młot znów uderza… w logikę. Marcin Gortat wybiela korupcję na Ukrainie

Ile warte są pieniądze będące w Polsce w obiegu?