4 czerwca – pseudoświęto

Właściwie jeden fakt powinien wystarczyć do odczarowania tego pseudoświęta – okupacyjne wojska rosyjskie stacjonujące w Polsce aż do 1993 r. A mentalność homo sovieticus pozostała do dziś. W związku z owym pseudoświętem w 2014 r. gościł u nas prezydent USA Obama. Poprawił tragiczną wpadkę sprzed dwóch lat o polskich obozach koncentracyjnych, ale przede wszystkim mówił o wolności, którą mamy zawdzięczać pokonaniu komunizmu. Tymczasem kilka dni wcześniej odbył się uroczysty pochówek Wojciecha Jaruzelskiego w miejscu, gdzie nigdy nie miał prawa być pochowany, czyli na warszawskich Powązkach Wojskowych – nekropolii polskich bohaterów. Przywódcę komunistów polskich władze III RP pożegnały z najwyższymi honorami państwowymi, wojskowymi i kościelnymi. Te same władze państwowe, które potem, razem z Obamą, świętowały upadek komunizmu. Czy to nie schizofrenia? Szkoda, że terminu pogrzebu Jaruzelskiego nie wyznaczono na 4 czerwca. Byłoby jeszcze bardziej symbolicznie. Bo Jaruzelski to symbol zmian, których nie było. Był pierwszym w czasach sowieckiego totalitaryzmu. Pierwszym pozostał w tej „nowej” Polsce jako prezydent Okrągłego Stołu (bo przecież nie Polaków, którzy go nie wybrali). Obamie obchody święta wolności z Jaruzelskim w tle nie przeszkadzały. Może coś by zrozumiał, gdyby zaprosili go także na pogrzeb towarzysza generała? Teraz, w rocznicę czerwca 1989 r., wróciła sprawa majątku Aleksandra i Jolanty Kwaśniewskich. Ona też pokazuje, że polegała na uwłaszczeniu komunistycznej nomenklatury. Ludzi, którzy, tak jak Jaruzelski, byli dobrzy na tamte i obecne czasy. Byli podległymi Moskwie komunistami, a zostali europejskimi socjaldemokratami. I w pookrągłostołowej III RP nie można było ich ścigać.