Czym jest Syndrom Nocnego Objadania się (NES)?
Syndrom Nocnego Objadania się określany też mianem Zespołu Nocnego Jedzenia polega na wstawaniu w nocy i… podjadaniu. Według lekarzy przyjmowanie pożywienia odbywa się przy zachowanej świadomości, co w konsekwencji skutkuje brakiem apetytu rano.
Dolegliwość ta wiąże się z zaburzeniami rytmu dobowego, a dokładniej z czasowym opóźnieniem przyjmowania pożywienia. Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego Zespół Nocnego Jedzenia dotyka aż 1,5% społeczeństwa i jest równie powszechny u mężczyzn, jak i kobiet.
Przyczyn Zespołu Nocnego Jedzenia dopatruje się u podłoża natury psychologicznej, genetycznej, biochemicznej oraz społecznej. Zazwyczaj jest związany z zaburzeniami hormonalnymi. Niskie ilości melatoniny, leptyny i serotoniny w organizmie wpływają na nieodpowiednią regulację rytmu dobowego oraz brak zahamowania apetytu wieczorem.
Jakie są objawy Syndromu Nocnego Objadania się?
By postawić pełną diagnozę NES, należy skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu i stale obserwować zachowanie pacjenta. Aktualnie uznaje się, iż Zespół Nocnego Jedzenia to całodniowe opóźnienie przyjmowania pokarmów przy zachowaniu dobowego rytmu snu. Dolegliwości syndromu nocnego jedzenia mogą ujawnić się lub wzmagać pod wpływem stresu oraz utrzymywać ponad dwa miesiące.
Objawy NES to:
- pomijanie śniadania, spożycie pierwszego porannego posiłku po kilku godzinach od przebudzenia - chory przynajmniej 4 razy w tygodniu nie je śniadania,
- zwiększone lub nadmierne łaknienie wieczorem – chory zjada więcej niż 50 proc. dziennego pożywienia po godzinie 19.00,
- jedzenie w nocy głównie produktów z węglowodanami i tłuszczami, np. chleba, kanapek, słodyczy - często takich, których chory odmówił sobie w ciągu dnia,
- problemy z zasypianiem, od 3 do 6 razy w ciągu jednej nocy wybudzanie się ze snu - bezsenne noce przynajmniej 3 razy w tygodniu,
- wielokrotne wstawanie w nocy, po to, aby zjeść,
- porcje pożywienia spożywane w nocy są częstsze, ale nie są ani większe, ani bardziej kaloryczne od jedzonych w dzień i liczą sobie ok. 300 kcal każda,
- brak odczuwania przyjemności z jedzenia,
- poczucie wstydu i winy po nocnym jedzeniu – ukrywanie nocnego jedzenia przed bliskimi,
- odczuwanie wewnętrznego przymus jedzenia w nocy,
- jedzenie pod wpływem negatywnych emocji, np. gniewu, smutku,
- pogarszanie się nastroju w ciągu dnia, stan depresyjny wieczorem,
- poczucie utraty kontroli nad jedzeniem i masą ciała.
Jakie są przyczyny Syndromu Nocnego Objadania się?
- Zespół Nocnego Jedzenia powstaje według specjalistów z wielu przyczyn natury biochemicznej, genetycznej i psychologicznej:
- obniżanie się poziomu serotoniny w ciągu doby,
- wzrost poziomu greliny – hormonu żołądkowo-jelitowego zwiększającego łaknienie,
- nieuświadomione przez pacjenta samoleczenie zaburzeń nastroju – osoby z NES żywią się głównie węglowodanami, które pobudzają mózg do wydzielania substancji poprawiających nastrój,
- dziedziczenie - zaburzenie NES występuje często w całych rodzinach,
- zaburzenia nastroju i odmienna reakcja na stres
- inne czynniki ryzyka - długotrwałe stosowanie diet, nuda, niezadowolenie ze swojego ciała, zaniedbanie przez rodziców, błędy popełniane przez rodziców w żywieniu dzieci.
Jak wygląda leczenie zespołu nocnego jedzenia?
Leczenie rozpoczyna się od edukacji pacjenta na temat prawidłowych wzorców żywieniowych oraz jego zaburzenia, aby był w stanie zidentyfikować przyczynę tego stanu i nauczyć się rozpoznawać, kiedy silniej odczuwa potrzebę jedzenia w nocy.
Jakość i ilość spożywanych przez nas posiłków mają ogromny wpływ na zdrowie i rozwój naszego organizmu. Prawidłowe żywienie jest kluczowe w każdym okresie życia, w szczególności w czasie pierwszych lat. Jeśli zauważymy jakieś niepokojące sygnały w żywieniu i własnych nawykach, warto je jak najszybciej skonsultować z lekarzem.
