„Wikariusz Piekła” – ambasador Henryka VIII
Sir Francis Bryan służył przez całe swe życie królowi Henrykowi VIII. Był jednym z najbliższych towarzyszy króla, ambasadorem Anglii, ale i awanturnikiem, poetą, żołnierzem. Kochany przez jednych, znienawidzony przez innych, umiał znaleźć się na pełnym intryg dworze i… zachował swą głowę.
Bryan pochodził z rodziny, która służyła Koronie przez pokolenia. Jego dziadek Sir Thomas Bryan był Naczelnym Sędzią za panowania Edwarda IV, Ryszarda III i Henryka VII. Ojciec Sir Thomas Bryan z Ashridge pełnił służbę jako rycerz Henryka VII, a potem Henryka VIII. Został też wiceszambelanem Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony Henryka VIII. Matka Sir Francisa, lady Margaret Bryan, z domu Bourchier, pochodziła od króla Plantagenetów Edwarda III. Po drugim małżeństwie matki z Thomasem Howardem, wychowywała się z przyrodnim rodzeństwem, w tym z Elizabeth Howard, matką Anne Boleyn, późniejszej królowej Anglii. Była damą dworu Katarzyny Aragońskiej i guwernantką dzieci Henryka VIII.
Francis Bryan studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim. W młodym wieku, jak sam wspominał, zaczął służbę na dworze Henryka. Wkrótce włączono go do grupy przyjaciół zgromadzonych wokół władcy. Bryan stracił oko w turnieju w Greenwich i od tego czasu nosił opaskę. Od 1528 roku zasiadał w Tajnej Komnacie, stając się jednym z ulubionych towarzyszy króla. Uczestniczył w wielu ważnych zagranicznych misjach dyplomatycznych. Zasiadał również w Parlamencie Anglii. Thomas Cromwell nadał mu przydomek „Wikariusz Piekła”, ze względu na mściwość, którą przejawiał podczas procesu Anny Boleyn. Zgodnie z rozkazem Henryka VIII, przekazał wiadomość do Jane Seymour, gdy królowa Anna została skazana, a potem, że egzekucję wykonano. Mówi się, że ostatnie słowa króla Henryka VIII brzmiały: „Bryan, wszystko stracone”.
Źródło: Royal Museum Greenwich; ancient-origins.net
