„Stary Wiarus” – dzieło utracone
Stanisław Wyspiański narysował pastelami Ludwika Solskiego jako Starego Wiarusa w roku 1904. Solski zagrał przejmująco tę epizodyczna postać w dramacie „Warszawianka. Pieśń z roku 1831”. Stary Wiarus nie wypowiada na scenie ani jednego słowa, to posłaniec przybywający do podwarszawskiego dworku z pola bitwy pod Grochowem z meldunkiem dla dyktatora powstania, gen. Chłopickiego. Przekazuje jednej z mieszkanek dworku wstążkę zbroczoną krwią jej narzeczonego, po czym salutuje i odchodzi.
Ludwik Solski był jednym z najwybitniejszych polskich aktorów i reżyserów teatralnych. Zgromadził w swoim warszawskim mieszkaniu imponującą kolekcję dzieł sztuki. Były wśród nich m.in. obrazy Józefa Mehoffera, Juliana Fałata, Piotra Stachiewicza, a także Stanisława Wyspiańskiego. Artyści często go portretowali. W trakcie bombardowania Warszawy we wrześniu 1939 r. zniszczeniu uległo mieszkanie Solskiego w kamienicy przy Alejach Jerozolimskich. Spłonął bogaty zbiór kostiumów teatralnych, ofiarowane Solskiemu przez Helenę Modrzejewską pierwsze wydania Moliera i Szekspira, obrazy, pamiątkowe dyplomy, fotografie, listy.
Źródło: mkidn.gov.pl
