Stary Wiarus
Reklama
„Stary Wiarus” – dzieło utracone
Stanisław Wyspiański narysował pastelami Ludwika Solskiego jako Starego Wiarusa w roku 1904. Solski zagrał przejmująco tę epizodyczna postać w dramacie „Warszawianka. Pieśń z roku 1831”. Stary Wiarus nie wypowiada na scenie ani jednego słowa, to posłaniec przybywający do podwarszawskiego dworku z pola bitwy pod Grochowem z meldunkiem dla dyktatora powstania, gen. Chłopickiego. Przekazuje jednej z mieszkanek dworku wstążkę zbroczoną krwią jej narzeczonego, po czym salutuje i odchodzi.