Abgarowicz Grzegorz
Urodził się w 1897 r. w Waleśniowie w powiecie Buczackim koło Stanisławowa. Syn Ludwika. Uczył się w C. K. I Gimnazjum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie; do wojny ukończył siedem klas.
Od roku 1912 należał do XXIV Polskiej Drużyny Strzeleckiej (PDS) w Stanisławowie oraz przez trzy miesiące do Drużyn Polowych „Sokoła”.
Po wybuchu I wojny światowej (27 lipca 1914 r.) przerwał naukę i z oddziałem stanisławowskim PDS wstąpił 16 sierpnia do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu 21 września w Mszanie Dolnej wyjechał i wstąpił do Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. Służył w VI baonie 1 Pułku Piechoty LP w stopniu szeregowego, dowodzonym przez kapitana Albina Fleszara „Satyra” (1888–1916). W bitwie pod Krzywopłotami (17–18 listopada 1914 r.) został ciężko ranny szrapnelem w głowę. Zmarł z ran 18 listopada podczas transportu do szpitala.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W bitwie pod Krzywopłotami poległo 49 legionistów, 46 spoczywa na cmentarzu w Bydlinie. W roku 1916 na ich grobie postawiono pomnik w kształcie wysokiego krzyża na cokole. W jego dolnej partii wmurowano pamiątkowe tablice z nazwiskami poległych legionistów.
Janina Holecka
Urodziła się 26 września 1894 r. w Odessie w rodzinie dobrze sytuowanego urzędnika bankowego. Po ukończeniu w roku 1912 gimnazjum podjęła, mimo sprzeciwu rodziców, pracę zarobkową w biurze.
Od 1 września 1919 r. podjęła służbę w Odesskiej placówce KN3 Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Maria Dunin”. Uczestniczyła w działaniach wywiadowczych na rzecz Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Równolegle kierowała placówką Oddziału II SG WP w Batumi, odpowiedzialną za zbieranie wiadomości z wybrzeża Morza Czarnego w rejonie Kaukazu i utrzymywanie łączności z placówką wywiadu w Konstantynopolu.
W styczniu 1920 r. Armia Ochotnicza gen. Antona Denikina wycofała się z Odessy przed zbliżającą się armią bolszewicką. Mimo świadomości zagrożenia wraz grupą peowiaków: komendantem placówki Karolem Łastowskim, Anną Węgrzynowską, Konstantym Zalewskim i Stefanem Czarnieckim podjęła decyzję pozostania na placówce i prowadzenia dalszych działań wywiadowczych. Służyła jako maszynistka, szyfrantka i łączniczka. Przejęła na siebie także przechowywanie archiwum placówki. Mając dni zajęte pracą zarobkową, całe noce poświęcała na szyfrowanie raportów wywiadowczych. Wyróżniała się ogromną dyspozycyjnością i odwagą.
Po ośmiu miesiącach wytężonej pracy wywiadowczej, na skutek działań prowokatora policji politycznej CzeKa Michaiła Wołkowa, placówka POW w Odessie została rozbita. J. Holecka została aresztowana 20 października 1920 r. wraz pozostałymi członkami KN3 POW. Jedynie S. Czarnecki pozostał na wolności i próbował odtworzyć organizację. Jednak i on w listopadzie dostał się w ręce CzeKa.
Wszyscy aresztowani przeszli bardzo ciężkie śledztwo. Bici i torturowani nie dali się złamać i nie zdradzili żadnych tajemnic Odesskiej KN3 POW. Wszyscy zostali rozstrzelani w nocy z 29 na 30 października 1920 r. W listopadzie rozstrzelany został też S. Czarnecki. Pośmiertnie została odznaczona Orderem Virtuti Militari V klasy oraz Krzyżem Niepodległości.
