Rękopisy Marii Kuncewiczowej trafiły do muzeum

Wśród nich szczególnie cenne są książki z osobistymi dedykacjami Marii i Jerzego Kuncewiczów dla syna.

To nie są książki, które możemy wypożyczać w obiegu biblioteki szkolnej. Od jakiegoś czasu myśleliśmy, żeby znaleźć dla nich miejsce. Nasza młodzież co roku odwiedza Kuncewiczówkę i myślę, że będzie bardzo dobrze, jeśli te pamiątki, bardzo osobiste, będą dostępne dla dużej grupy zwiedzających, nie tylko dla naszej młodzieży.

– powiedziała dyrektor Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 5 w Lublinie Małgorzata Frejowska.

Do muzeum trafiło 26 książek Marii i Jerzego Kuncewiczów ofiarowanych synowi, z różnymi osobistymi dedykacjami m.in. na egzemplarzu swej najsłynniejszej powieści „Cudzoziemka”, wydanej w języku angielskim („The Stranger”) Kuncewiczowa napisała –

Witusiowi najbliższemu z moich drogich cudzoziemców – matka. Chicago, kwiecień 1962 r.

A na wydanej po angielsku powieści „Klucze” („The Keys”) –

Witoldowi najmilszemu, w modlitwie, żeby znalazł klucze swego losu – od matki. Chicago, kwiecień 1962 r.

W podarowanym muzeum zbiorze znajduje się także rękopis felietonu Kuncewiczowej z 1955 r. do pisma „Bluszcz”, poświęcony rozumieniu patriotyzmu i odpowiedzialności za ojczyznę, a także maszynopis felietonu z odręcznymi dopiskami autorki. Do rękopisu dołączone jest również zdjęcie Kuncewiczowej z jej autografem.

„To dla nas dar bezcenny. Jesteśmy zaszczyceni i wzruszeni” – powiedziała dyrektor Muzeum Nadwiślańskiego Agnieszka Zadura. Podkreśliła, że w Domu Marii i Jerzego Kuncewiczów szczególnie cenne są właśnie pamiątki rodzinne.

To specyficzne muzeum – miejsce. Staramy się zachowywać tam wszystko tak, jak państwo Kuncewiczowie mieszkali i przyjmowali swoich, często bardzo ważnych, gości.

– dodała.

Zapewniła, że ofiarowane pamiątki będą eksponowane w Domu Kuncewiczów wraz ze stosowną informacją o darczyńcy. Obecnie w Domu Kuncewiczów trwa remont konserwatorski, który ma się zakończyć w drugiej połowie w 2019 r. Odnowiony zostanie również otaczający dom ogród – według planów pozostawionych przez Marię Kuncewiczową – gdzie będą mogli odpoczywać turyści.

Dom pisarki Marii Kuncewiczowej i jej męża Jerzego w Kazimierzu Dolnym, nazywany też willą „Pod Wiewiórką”, powstał w 1936 r. według projektu, znanego w okresie dwudziestolecia międzywojennego architekta, Karola Sicińskiego.

Willa, zbudowana z białego kamienia (opoki kazimierskiej) i drewna, była domem letniskowym Kuncewiczów do wybuchu II wojny światowej, kiedy Kuncewiczowie wyemigrowali. W czasie wojny mieszkał tu lekarz żołnierzy niemieckich, a w 1944 r. był tu sztab wojskowy Armii Czerwonej. W latach 40. i 50. willa była ośrodkiem wczasowym i kolonijnym dla dzieci pracowników Urzędu Bezpieczeństwa.

Kuncewiczowie powrócili do Polski na początku lat 60. XX w. i udało im się odzyskać dom w Kazimierzu Dolnym. Mieszkali tu przez część roku. Gościli malarzy, pisarzy, dziennikarzy, polityków. Jerzy Kuncewicz zmarł w 1984 r., a Maria – 1989 r. Pochowani zostali na cmentarzu w Kazimierzu Dolnym.

Kuncewiczowa w testamencie zapisała, że chciałaby, aby willa służyła jako salon kulturalny i artystyczny, dom pracy twórczej i miejsce spotkań różnych kultur. Taką działalność prowadziła Fundacja Kuncewiczów założona przez ich syna Witolda.

W 2005 r. willę „Pod wiewiórką” wykupił od Witolda Kuncewicza samorząd województwa lubelskiego. Obecnie mieści się tu oddział literacki Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym, poświęcony Kuncewiczom. Willa, otoczona ogrodem, stoi w okolicy wąwozu zwanego wąwozem Małachowskiego. Wnętrze domu zdobią m.in. zabytkowe meble i sprzęty, a także obrazy, fotografie, pamiątki, które zgromadzili Kuncewiczowie.

 

 

 

Źródło: dzieje.pl

#Maria Kuncewiczowa #rękopisy #książki z dedykacją #pamiątki dla muzeum