Pod koniec lat czterdziestych XIX wieku John Curtis opracował pierwszą komercyjną gumę świerkową. Najpierw gotował żywicę, a następnie ciął ją na paski pokryte skrobią kukurydzianą, aby zapobiec sklejaniu się. Dziesięć lat później zbudował pierwszą na świecie fabrykę gum do żucia w Portland, w stanie Maine.
Dla wzmocnienia szczęk
Ale gumę do żucia zgłosił do urzędu patentowego pewien dentysta William Finley Semple, który przepisywał ją pacjentom w celu wzmocnienia szczęk i oczyszczenia zębów. Te pierwsze gumy stawały się kruche po przeżuciu, ale przełom nastąpił, gdy Thomas Adams, dostał w swoje ręce trochę chicle od wygnanego meksykańskiego prezydenta Antonio Lopeza de Santa Anna. Santa Anna uważał, że dzięki stworzeniu gumy właśnie na bazie chicle, dorobi się bogactwa, które pozwoli mu wrócić do władzy w swojej ojczyźnie. Adams zaczął eksperymentować z chicle, ale jego praca nie przyniosła pożądanych rezultatów. W końcu zdał sobie sprawę, że zamiast próbować stworzyć gumową alternatywę, mógłby użyć chicle do wyprodukowania lepszego rodzaju gumy do żucia.
Aztecki przysmak
Pierwsza gumy na bazie chicle trafiła do sklepów w 1871 roku pod nazwą Adams’ New York Gum No. 1. Od tej pory chicle służył jako główny składnik gumy do żucia, dopóki większość producentów nie zastąpiła jej składnikami syntetycznymi w połowie XX wieku. W 1891 roku William Wrigley Jr., producent mydła, zaczął wytwarzać gumę do żucia jako darmowy dodatek do każdej sprzedawanej kostki mydła. W 1893 roku założył dwie spółki, które sprzedają gumę do dzisiaj – Juicy Fruit i Spearmint. Aby pokonać swoich konkurentów w 1915 roku firma Wrigley rozpoczęła kampanię, w której wysłała darmowe próbki swojej gumy do milionów Amerykanów wymienionych w książkach telefonicznych.
