Męczeństwo biskupa Władysława Gorala
Bp Goral, to cichy męczennik sprawy Ojczyzny i Kościoła. Wielki jałmużnik, opiekun ubogich, profesor seminarium Duchownego w Lublinie, wspierający wraz z biskupem ordynariuszem Marianem Leonem Fulmanem rozwój Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gorący patriota współorganizator początków struktur konspiracji i oporu na terenie Lublina do chwili aresztowania w dniu 17.11.1939 r. Zaangażowany w wiele dzieł dobroczynnych, był od 1939 r. prezesem Lubelskiego Towarzystwa Dobroczynności, wspierał rozwój muzyki kościelnej, budował relacje przyjaźni i współpracy z lubelskimi Żydami, którzy bardzo Gp cenili – pisze na swojej stronie Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.
Wystawa „LUX IN TENEBRIS LUCET. Męczeństwo biskupa Władysława Gorala” w 20. rocznicę beatyfikacji w gronie 108 Męczenników lat II wojny światowej i 80. rocznicę aresztowania bł. Bp Władysława Gorala, więźnia KL Sachsenhausen, została otworzona w Muzeum.
Napaść Niemiec na Polskę w 1939 roku była jednym z etapów realizacji planu Hitlera polegającego na uzyskaniu tzw. „przestrzeni życiowej” oraz naprawienia „krzywd traktatu wersalskiego”. Od września 1939 r. do wiosny 1940 trwała Akcja „Inteligencja”, która miała na celu zlikwidowanie w bezpośredniej eksterminacji lub deportacji do obozów koncentracyjnych tych wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób mogliby zagrozić realizacji planów okupanta wobec Polski. W gronie „niebezpiecznych” dla III Rzeszy znalazł się biskup pomocniczy lubelski Władysław Goral, więzień KL Sachsenhausen, męczennik, błogosławiony Kościoła katolickiego w gronie 108 Męczenników lat II wojny światowej. Jego heroizm długoletniego cierpienia samotności w areszcie obozowym KL Sachsenhausen podkreślił Ojciec św. Jan Paweł II podczas beatyfikacji w dniu 13.06.1999 r. w Warszawie, podczas homilii na Placu Zwycięstwa:
Dziś właśnie świętujemy to zwycięstwo, świętujemy zwycięstwo tych, którzy w naszym stuleciu oddali życie dla Chrystusa, oddali życie doczesne, aby posiąść je na wieki w Jego chwale. (…) . Pośród nich jest arcybiskup Antoni Julian Nowowiejski, pasterz diecezji płockiej, zamęczony w Działdowie; jest biskup Władysław Goral z Lublina torturowany ze szczególną nienawiścią tylko dlatego, że był biskupem katolickim.
Gestapo aresztowało biskupa, kanclerza kurii i wszystkich innych duchownych w ramach niemieckiej akcji eliminacji polskiej inteligencji pod nazwą Sonderaktion Lublin, 17 listopada 1939 roku. Przewieziono ich do ciężkiego więzienia Gestapo na zamku w Lublinie. 27 listopada stanęli przed sądem. Skazano ich na śmierć. Później wyrok zamieniono na dożywotnie więzienie. 4 grudnia 1940 roku zostali osadzeni w niemieckim obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Biskupa Gorala (oznaczonego numerem 5605, a od 1943 – 13981) zamknięto w pojedynczej celi betonowej w specjalnej części obozu, gdzie pozostał do końca w izolacji, skazany na torturę zupełnej samotności, pozbawiony towarzystwa innych więźniów, możliwości przyjmowania sakramentów czy korzystania z lektury innej niż hitlerowskie gazety. Został prawdopodobnie rozstrzelany w lutym 1945.
Źródło: maw.art.pl
