Kościół św. Antoniego we Lwowie
Kościół św. Antoniego we Lwowie to szczególne miejsce dla Polaków mieszkających we Lwowie – mówi Piotr Ługowski, szef programu Ochrona polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą w Instytucie POLONIKA. Kościół powstał w XVIII wieku i jest jedynym, obok katedry łacińskiej, kościołem rzymskokatolickim we Lwowie nieprzerwanie czynnym od 1945 r. Otoczenie opieką konserwatorską tego niezwykle ważnego dla Polaków obiektu jest dla Instytutu bardzo istotnym zadaniem.
Autorem powstałego w drugiej połowie XVIII wieku projektu kościoła św. Antoniego we Lwowie był Piotr Polejowski. Prócz barokowej fasady przechodnie mijający kościół mogą podziwiać również schody z figurą Niepokalanego Poczęcia NMP (Immaculata) adorowaną przez dwa anioły autorstwa Sebastiana Fesingera. W 1901 r. schody zostały gruntownie przebudowane i przybrały bardziej monumentalny, zachowany do dzisiaj charakter. Niestety, od tamtego czasu nie były poddawane pracom konserwatorskim.
Ze względu na zły stan techniczny oraz rangę obiektu Instytut POLONIKA podjął się doprowadzenia go do jak najlepszego stanu. Prace przewidują demontaż elementów kamiennych: stopni, balustrad, okładziny schodów i przewiezienie ich do pracowni konserwatorskiej. Powierzchnie kamienia zostaną tam oczyszczone z mchów, porostów i glonów, kamień zostanie także odsolony oraz zaimpregnowany. W miejscach znaczących ubytków zostaną wykonane fleki, a rozwarstwienia kamienia będą podklejone. W miejscach szczególnie zniszczonych przewiduje się całkowitą wymianę elementów kamiennych z pełnym odtworzeniem ich pierwotnej formy. Po zdemontowaniu uszkodzonych elementów zostanie naprawiona podbudowa konstrukcji schodów. W planach jest również prowadzenie prac konserwatorskich przy rzeźbie Niepokalanego Poczęcia NMP oraz dwóch adorujących ją aniołów.
Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA został powołany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 18 grudnia 2017 r. jako wyspecjalizowana państwowa instytucja kultury, której celem jest zachowanie materialnych śladów kultury polskiej za granicą oraz kształtowanie świadomości Polaków na temat ich dziedzictwa kulturowego. Do osiągania tych celów służy system zarządzania projektami poprzez trzy Programy Strategiczne – Ochrona, Badania oraz Popularyzacja polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą.
Źródło: pap.pl
