Syro-Hetyci lub neohetyci pojawili się pod koniec II tysiąclecia p.n.e. po upadku imperium hetyckiego. Stali się dominującą potęgą w regionie aż do ich podboju przez Cesarstwo Neo-Asyryjskie pod koniec VIII wieku p.n.e. Świątynia Ain Dara miała wymiary 30 x 30 metrów i stała platformie z gruzu i wapienia. Ściany wyłożone były blokami bazaltowymi, na których wyrzeźbiono lwy, sfinksy i wiele innych mitycznych stworzeń. Monumentalne schody, otoczone z każdej strony sfinksem i dwoma lwami, prowadziły do portyku świątynnego, następnie do pokoju środkowego i holu głównego, na którego końcu umieszczono wewnętrzne sanktuarium. Najciekawszą sprawą były ślady ogromnych stóp wyrzeźbione w kamiennej podłodze świątyni. Według obliczeń naukowców osoba o takich stopach musiałaby mieć 19 metrów wysokości.
Nie wiadomo, dlaczego budowniczowie świątyni wyrzeźbili te ślady, niektórzy badacze sugerują, że miały przedstawiać odciski boga i jego „żywą obecność” w danym miejscu.
