Henryk Marconi – jeden z najwybitniejszych architektów na ziemiach polskich
7 stycznia 1792 r. w Rzymie w rodzinie architekta, twórcy fresków i wykładowcy na Akademii Sztuk Pięknych, urodził się Henryk Marconi – projektant wielu warszawskich budynków m.in. Hotelu Europejskiego, kościoła Wszystkich Świętych, pałacu Branickich czy kościoła św. Anny w Wilanowie.
Marconi kształcił się najpierw pod okiem ojca, a następnie na uniwersytecie bolońskim i na tamtejszej Akademii. Później zatrudnił się jako nauczyciel rysunku w liceum w Lugo. W tym czasie rozpoczął pracę nad projektami architektonicznymi, które zaczęły zdobywać nagrody na wielu konkursach.
Do Polski przyjechał w 1822 r. na zaproszenie gen. Ludwika Michała Paca, aby ukończyć jego pałac w Dowspudzie koło Suwałk. Włoch ożenił z córką ogrodnika swojego pierwszego chlebodawcy, i szybko zapuścił korzenie w nowej ojczyźnie. W 1826 r. objął urząd radcy budowlanego. Rok później rozpoczął pracę w Wydziale Przemysłu i Handlu Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego. Wykładał w stołecznej Szkole Sztuk Pięknych oraz w Szkole Inżynierii Dróg i Mostów przy Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczył w walkach powstania listopadowego, u schyłku życia wspomagał finansowo zryw styczniowy. Był członkiem m.in. Akademii św. Łukasza w Rzymie, Akademii Sztuk Pięknych w Bolonii i Florencji oraz Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, a także Towarzystwa Dobroczynności, komitetu budowy Teatru Wielkiego i przebudowy Pałacu Saskiego.
Opracował projekt pierwszego stołecznego wodociągu, który zaczął działać w 1855 r. Jest autorem projektów licznych reprezentacyjnych budowli, powstałych głównie w stylach neorenesansowym, klasycystycznym i neogotyckim - m.in. w Radomiu, Busku-Zdroju, Augustowie, Sosnowcu, Wieluniu, Kaliszu, Ciechanowie. Większość z nich zdobi jednak ulice Warszawy. Należą do nich m.in.: Hotel Europejski, pałace Branickich i Andrzeja Zamoyskiego, kościoły Wszystkich Świętych przy pl. Grzybowskim, św. Karola Boromeusza przy ul. Chłodnej i św. Anny w Wilanowie oraz gmach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.
Zmarł 21 lutego 1863 r. w Warszawie. Spoczywa na Starych Powązkach.
Źródło: niezalezna.pl
