Leopold Lis Kula urodził się 11 listopada 1896 r. w Kosinie niedaleko Rzeszowa. W 1911 r. w gimnazjum rzeszowskim spotyka twórcę polskiego harcerstwa Andrzeja Małkowskiego. Pod jego wpływem zakłada zastęp Lisów, stąd jego późniejszy pseudonim. Rok później wstępuje do Związku Strzeleckiego. W czasie ćwiczeń w okolicach Krosna i Jasła poznaje Józefa Piłsudskiego. Komendant zwraca uwagę na wyjątkowe zdolności wojskowe nastolatka i kieruje go na wakacyjny kurs oficerski w Zakopanem. W 1913 r. zostaje zastępcą komendanta okręgu Związku Strzeleckiego w Rzeszowie. Po wybuchu I wojny światowej Lis Kula idzie z rzeszowską kompanią strzelców do Krakowa, do Legionów. Walczy m.in. pod Krzywopłotami, Łowczówkiem, Jastkowem, Kamionką, Kostiuchnówką i Kuklą. Miał opinie zdolnego i energicznego dowódcy; mimo młodego wieku szybko zdobywał zaufanie podwładnych. Potrafił też znaleźć czas i przygotować się do egzaminu dojrzałości; maturę zdał w 1915 r. w Wadowicach. W grudniu 1916 r. awansował na kapitana i objął dowództwo batalionu. Po kryzysie przysięgowym w 1917 r., internowaniu Piłsudskiego i rozwiązaniu Legionów, został zdegradowany do stopnia sierżanta i wcielony do armii austriackiej. Walczył na froncie włoskim; był ciężko ranny w bitwie pod Cordellazzo. Na początku 1918 r. podjął działalność w Polskiej Organizacji Wojskowej, dając się poznać przede wszystkim jako energiczny komendant POW w Kijowie; budował struktury organizacji, prowadził walkę dywersyjną. W grudniu 1918 r. awansował na majora; brał udział w odsieczy zajętego przez Ukraińców Lwowa. Z siłami ukraińskimi walczył do marca 1919 r. Ostatnią bitwę stoczył w nocy z 6 na 7 marca; dowodzony przez niego oddział zdobył Torczyn. Już po zakończeniu walk, w czasie inspekcji zajętego miasta został ciężko ranny w pachwinę. O szóstej rano 7 marca umarł na skutek krwotoku. Trumnę z jego ciałem przewieziono do Warszawy. Tam 13 marca po żałobnej mszy św. w kościele garnizonowym na Placu Saskim odbyła się wielka manifestacja patriotyczna. Na trumnie awansowanego pośmiertnie do stopnia pułkownika był wieniec z napisem „Memu dzielnemu chłopcu Józef Piłsudski”.
16 marca 1919 r. w Rzeszowie odbył się uroczysty pogrzeb. Żegnały go wielotysięczne tłumy.
Źródło: dzieje.pl
