Na konferencji jałtańskiej, odbywającej się w pałacu Potockich w Liwadii na Krymie, ustanowiono odpowiednie reparacje wojenne i podzielono Niemcy na strefy okupacyjne, którymi zarządzać miały państwa należące do Wielkiej Trójki oraz Francja.
Polsce w ramach rekompensaty za szkody wojenne przydzielono ziemie zachodnie, ale jednocześnie oddając Kresy Związkowi Radzieckiemu. Sformułowano także rozporządzenie tworzące w Warszawie Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, który miał na celu przeprowadzenie wolnych wyborów. Wybory, nadzorowane przez Moskwę i NKWD, zostały sfałszowane, co wepchnęło Rzeczpospolitą w niewolę na kolejne dziesięciolecia.
Churchill i Roosevelt nie zanegowali działań NKWD na terenie Polski, uznali zgodność działań NKWD z konwencją dotyczącą prowadzenia wojny na lądzie – w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa, spokoju i porządku na tyłach Armii Czerwonej na terytorium Polski, a także nie sprzeciwili się likwidacji oddziałów Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych. Roosevelt zapewnił Stalina, że Stany Zjednoczone nigdy nie będą popierać tymczasowych władz polskich, które byłyby wrogie jego interesom[Konferencja w Jałcie była zatem jawną zdradą mocarstw zachodu i stała się bezpośrednią przyczyną dalszych – brzemiennych w skutkach – kolei losu narodu polskiego.
Reklama
