13 stycznia 1936 r. wydano wyroki w procesie o zamordowanie ministra Pierackiego

15 czerwca 1934 r. Maciejko krążył wokół budynku nie wzbudzając podejrzeń mimo, że w rękach miał kartonowe, obwinięte w papier pudełko.

W środku znajdowała się bomba. Bronisław Pieracki przyjechał na Foksal służbową limuzyną ok. 15.30. Wysiadł z samochodu, a wówczas Ukrainiec podszedł do niego i usiłował zdetonować bombę, ale zawiódł zapalnik. Wobec tego Maciejko wyciągnął rewolwer hispan kaliber 7,65 i trzykrotnie strzelił do Pierackiego. Dwie kule trafiły go w tył głowy.

Zamachowiec wyszedł na ulicę i przez nikogo nie zatrzymywany pospieszył w stronę Nowego Światu. Pierwszy z szoku otrząsnął się portier, który wybiegł z budynku i zaalarmował przechodniów. Pościg za mordercą rozpoczął policjant, a także portier znajdującego się nieopodal poselstwa Japonii. Niestety ślad stracono na ulicy Okólnik, gdy wspólnik Maciejki wskazał ścigającym odwrotny kierunek. Tymczasem sprawca przebrał się w bramie w inny płaszcz, zostawił bombę i spokojnym krokiem wyszedł na miasto.

Nigdy go nie złapano. Wiadomo, że zbiegł najpierw do Czechosłowacji, a potem do Argentyny. Po ciężko rannego Pierackiego przyjechała karetka. Został przewieziony do Szpitala Ujazdowskiego, gdzie poddano go operacji, ale jeszcze tego samego dnia zmarł. Rządowa „Gazeta Polska” relacjonowała:

Upływ krwi udało się zatamować. Następnie lekarze dokonali trepanacji czaszki i wydobyli kulę. Stan ministra pogarszał się z każdą chwilą. Tętno słabło. O godz. 5 minut 15 po południu nastąpiła agonja.

W pierwszej chwili o dokonanie zamachu oskarżano Oboz Narodowy. Ale wkrótce do zbrodni przyznali się Ukraińcy.

15.VI.1934 bojowiec UWO wykonał w imieniu ukraińskiej rewolucji narodowej wyrok śmierci na jednym z katów narodu ukraińskiego. 15.VI.1934 bojowiec UWO zabił w Warszawie Ministra Spraw Wewnętrznych polskiego Rządu okupacyjnego na ZUZ – Pierackiego. Czyn bojowca, uderzając w lackiego ministra Pierackiego, jako jednego z twórców, realizatorów i przedstawicieli okupacyjnego lackiego panowania na ZUZ, uderzył tem samem w system gnębicielskiego panowania Lachów nad narodem ukraińskim ZUZ.

Policja złapała większość z tych, którzy pomagali Maciejce. Proces rozpoczął się 18 listopada 1935 r. przed sądem okręgowym w Warszawie. Przewodniczącym zespołu sędziowskiego był Kazimierz Posemkiewicz. Oskarżono 12 osób, wszyscy byli członkami tzw. Krajowego Prowidu, czyli Krajowej Ekspozytury Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN). Postawiono im zarzut członkostwa w nielegalnej organizacji „w celu oderwania od Państwa Polskiego jego południowo-wschodnich województw”. Akt oskarżenia obejmował 110 stron maszynopisu. Członków OUN bronili ukraińscy adwokaci: Ołeksandr Pawenćkyj, Jarosław Szłapak, Łew Hankewycz i Wołodymyr Horbowy. W trakcie procesu na świadków powołano 140 osób. Skorzystano z opinii 4 biegłych. Oskarżeni odmówili udzielenia wyjaśnień w języku polskim. Ponieważ sąd nie wyraził zgody na używanie języka ukraińskiego, odmówili zeznawania w ogóle. Łącznie oskarżono i skazano 12 osób:
    •    Stepan Bandera – oskarżony o nakłanianie Maciejki do zabójstwa, udzielanie pomocy Łebedowi i Maciejce w postaci pieniędzy i broni; uznany za winnego; skazany na karę śmierci z zamianą na mocy amnestii na dożywocie,
    •    Mykoła Łebed´ – oskarżony o nakłanianie Maciejki do zabójstwa, prowadzenie dla niego wywiadu w Warszawie odnośnie trybu życia Pierackiego; uznany za winnego; skazany na karę śmierci z zamianą na mocy amnestii na karę dożywotniego więzienia,
    •    Daria Hnatkiwska – oskarżona o prowadzenie wywiadu; uznana za winną; skazana na 16 lat więzienia,
    •    Jarosław Karpyneć – oskarżony o sporządzenie bomby; uznany za winnego; skazany na karę śmierci z zamianą na mocy amnestii na dożywocie,
    •    Mykoła Kłymyszyn – oskarżony o dostarczenie materiałów wybuchowych i przewiezienie bomby do Warszawy; uznany za winnego; skazany na karę dożywotniego więzienia,
    •    Iwan Maluca – oskarżony o dostarczenie Łebedowi pieniędzy i przygotowanie schronień dla zamachowca w Lublinie i Poznaniu; uznany za winnego; skazany na 12 lat więzienia,
    •    Bohdan Pidhajnyj – oskarżony o dostarczenie pistoletu mordercy; uznany za winnego; skazany na karę dożywotniego więzienia,
    •    Jakiw Czornij – oskarżony o pomoc w ucieczce zamachowcowi; uznany za winnego; skazany na 7 lat więzienia (po zastosowaniu amnestii i z zaliczeniem aresztu śledczego),
    •    Jewhen Kaczmarskyj – oskarżony o pomoc w ucieczce zamachowcowi, uznany za winnego; skazany na 12 lat więzienia,
    •    Roman Myhal – oskarżony o pomoc w ucieczce zamachowcowi; uznany za winnego; skazany na 12 lat więzienia,
    •    Jarosław Rak – oskarżony o pomoc w ucieczce zamachowcowi; uznany za winnego; skazany na 7 lat więzienia (po zastosowaniu amnestii i z zaliczeniem aresztu śledczego),
    •    Kateryna Zaryćka – oskarżona o pomoc w ucieczce zamachowcowi; uznana za winną; skazana na 8 lat więzienia.