David Rockefeller był ostatnim żyjącym wnukiem Johna D. Rockefellera (1839-1937), magnata naftowego i twórcy rodzinnej fortuny, który uważany jest za najbogatszego człowieka w historii, i najmłodszym synem Johna D. Rockefellera Juniora (1874-1960), fundatora Rockefeller Center w Nowym Jorku.
Fortuna zmarłego, złożona z nieruchomości, udziałów w rodzinnych funduszach powierniczych oraz innych aktywów była w marcu szacowana przez magazyn "Forbes" na 3,3 mld dolarów. Rzecznik Fraser Seitel powiedział, że w ciągu życia Rockefeller darował na cele dobroczynne blisko dwa miliardy dolarów różnym organizacjom, wśród nich m.in. Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku i nowojorskiemu Rockefeller University.
Stojąc na czele banku Chase Manhattan (obecnie po fuzjach JPMorgan Chase) w latach 1969-81, Rockefeller zbudował sieć tak bliskich relacji z przedstawicielami rządów i ponadnarodowych korporacji, że komentatorzy mówili, iż bank prowadzi własną politykę zagraniczną. Szacuje się, że przez całe życie spotkał 200 przywódców różnych krajów świata; za granicą sam często był przyjmowany tak, jakby był głową państwa.
Nazwisko Rockefellera stało się synonimem niepopularnej polityki USA wobec zadłużonych krajów, a sam miliarder znalazł się na cenzurowanym u lewicy za współpracę z chilijskim dyktatorem Augusto Pinochetem oraz ostatnim szachem Iranu. Z kolei prawica miała mu za złe popieranie wymiany handlowej z Chinami i ZSRR w czasach zimnej wojny. A założona przezeń w 1973 roku Komisja Trójstronna w celu lepszej współpracy między Ameryką Północną, Japonią a Europą Zachodnią, stała się zarzewiem teorii spiskowych upatrujących w tym gremium rząd światowy międzynarodowej finansjery.
Reklama
