29 maja 2025 roku o godzinie 11.00 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego (Warszawa, ul. Długa 13/15) rozpocznie się msza święta pogrzebowa zmarłego majora Bogusława Nizieńskiego, weterana walk o niepodległość Polski, kombatanta, żołnierza AK i działacza opozycji antykomunistycznej, kawalera Orderu Orła Białego. Kondukt pogrzebowy wyruszy spod Domu Pogrzebowego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Powązkowska 43/45) o godz. 13.30. W uroczystościach weźmie udział Prezydent RP Andrzej Duda oraz prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Karol Nawrocki. Organizatorem uroczystości, zgodnie z wolą Rodziny, jest Instytut Pamięci Narodowej
- podał Instytut Pamięci Narodowej.
Sędzia Nizieński zmarł 18 maja 2025 r. Miał 97 lat.
Bogusław Nizieński urodził się w 2 marca 1928 r, w Wilnie. W trakcie II Wojny Światowej przyjął pseudonim "Sokół" i - jako łącznik komendanta - walczył w strukturach Armii Krajowej. Należał także do Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW). Po zakończeniu wojny podjął studia prawnicze i politologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przez siedem lat pozostawał urzędnikiem w Akademickim Związku Sportowym w Krakowie.
W 1957 r. rozpoczął aplikację sędziowską, lecz odmówił wstąpienia do PZPR, przez co nie orzekał w Krakowie, ale w Sądzie Powiatowym w Bochni, a następnie w Limanowej. Stamtąd został skierowany do pracy jako asesor. Po ponad dwóch latach asesury, otrzymał nominację sędziowską.
To pozwoliło mu sądzić sprawy kryminalne w Sądzie Powiatowym w Krakowie, gdzie po kilku latach awansował na sędziego sądu wojewódzkiego.
W latach 1971–81 pracował na stanowisku wiceprzewodniczącego komisji zakładowej w departamencie nadzoru sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości, gdzie wraz z Adamem Strzemboszem od lat 80. organizował struktury "Solidarności". W tym czasie orzekał również w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie, skąd następnie delegowany został do Sądu Najwyższego.
Nizieński po wprowadzeniu stanu wojennego odmówił złożenia deklaracji lojalności i odrzucił żądanie wystąpienia z "Solidarności", przez co został zawieszony, a następnie odwołany z funkcji w ministerstwie. W następstwie został przeniesiony do Wydziału Karno-Rewizyjnego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. W 1985 r. zrzekł się stanowiska sędziego i rozpoczął do pracę jako radca prawny w prywatnej firmie "Unikum", gdzie przepracował ponad 5 lat.
Został ponownie powołany na stanowisko sędziego, gdy przewodniczący komisji zakładowej "Solidarności" Adam Strzembosz objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Wezwał on sędziów, którzy zrzekli się wcześniej stanowisk, do powrotu do pracy w ministerstwie.
Bogusław Nizieński w 1990 r. został powołany do Sądu Najwyższego i przewodniczył II Wydziałowi Izby Karnej, który przeprowadzał rehabilitację skazanych w stanie wojennym i później. W stan spoczynku przeszedł w 1998 r.
W 1991 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1998 r. prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi na rzecz wymiaru sprawiedliwości.
16 października 1998 r. został powołany na stanowisko Rzecznika Interesu Publicznego ds. lustracji, które objął 1 stycznia 1999 r. i pełnił je przez 6 lat. Następnie przeszedł na emeryturę.
W 2008 r. sędzia Bogusław Nizieński „w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności dla przemian demokratycznych i wolnej Polski, za działalność państwową i publiczną” z rąk prezydenta Lecha Kaczyńskiego został odznaczony Orderem Orła Białego.
30 marca 2016 r. został powołany przez marszałka Sejmu Marka Kuchcińskiego w skład Zespołu Ekspertów do Spraw problematyki Trybunału Konstytucyjnego, który otrzymał za zadanie podjęcie kwestii powodujących zaistniały w 2015 r. kryzys wokół Trybunału.
Jest twórcą tzw. listy Nizieńskiego, będącej zestawieniem zarejestrowanych przez SB jako tajni współpracownicy, co do których nie zachowały się w archiwum IPN materiały operacyjne, stanowiące dowód w procesie lustracji przed sądem lustracyjnym.
