Drugi, umiarkowany stopień zagrożenia lawinowego oznacza, że wyzwolenie lawiny jest możliwe przeważnie przy dużym obciążeniu dodatkowym, szczególnie na stromych stokach. Samoistne zejście bardzo dużych lawin jest mało prawdopodobne.
Służby Tatrzańskiego Parku Narodowego (TPN) informują, że szlaki, zwłaszcza te powyżej górnej granicy lasu, są całkowicie przykryte śniegiem, są nieprzetarte i nie widać ich przebiegu. To w połączeniu z niskim pułapem chmur może prowadzić do utraty orientacji w terenie i pobłądzeń. Miejscami występują głębokie zaspy śniegu nawianego przez wiatr.
Jeśli wybieramy się w wyższe partie Tatr, powinniśmy mieć duże doświadczenie w turystyce zimowej, umiejętność oceny lokalnego zagrożenia lawinowego, a także odpowiednio dobrać trasę. Konieczne jest posiadanie sprzętu zimowego takiego jak: raki, czekan, kask i lawinowe ABC.
TPN apeluje o niewchodzenie na tafle stawów, ponieważ lód miejscami jest cienki i może się załamać. Niestety część turystów mimo to wchodzi na taflę Morskiego Oka.
