Kalendarium działań zbrojnych na Zanzibarze pod koniec XIX wieku jest niezwykle krótkie. 25 sierpnia umiera nagle sułtan Samad bin Thuwaini, a jego siostrzeniec Khalid bin Bargash otacza pałac swoimi żołnierzami. Dysponuje kilkutysięczną armią zwolenników. Brytyjski konsul wzywa na pomoc flotę – podpisany w 1886 roku układ zawiera punkt zgodnie z którym Wielka Brytania ma prawo wyznaczać władcę Zanzibaru, który leży w strefie jej wpływów. Zaczyna się gra sił.
26 sierpnia do zatoki Zanzibar Town wpływa pięć brytyjskich okrętów: HMS Philomel, HMS Thrush, HMS Sparrow, HMS Racoon i HMS St George pod dowództwem admirała Henry’ego Rawsona. Ten ostatni daje Khalidowi ultimatum: następnego dnia do godziny 9 rano uzurpator ma się poddać. Marynarkę wspiera na lądzie „armia” złożona z 900 Zanzibarczyków wiernych Koronie, dowodzi nim gen. Lloyd Matthews. Jeden statek staje naprzeciwko brytyjskiej floty – to podarowany niegdyś sułtanowi HHS Glasgow z dziewięcioma działami.
Khalid chce rządzić, więc próbuje negocjować, zwraca się do konsula o uznanie jego sukcesji, bez skutku – odmawia nie tylko Wielka Brytania, ale i Europa oraz Stany Zjednoczone.
Walka się zaczyna
27 sierpnia brytyjskie statki stoją w szyku bojowym, o godzinie 9:00 dyplomaci brytyjscy dostarczają do pałacu notę z wypowiedzeniem wojny, o godzinie 9:02 zaczynają ostrzał sułtańskiego pałacu, którego broni 3 tysiące osób. Drewniany pałac zostaje niemal zmieciony z powierzchni ziemi. Budynek płonie, ogniem zajęły się też zabudowania haremu.
HMS St George posyła na dno zanzibarską jednostkę HHS Glasgow. Ginie ponad 500 żołnierzy Khalida, a on sam chroni się na terenie niemieckiej ambasady. Widząc to, po 38 minutach od rozpoczęcia walki, poddają się wierne mu oddziały.
I walka się kończy
Brytyjczycy żądają od Ambasadora Niemiec wydania uciekiniera, ale spotykają się ze stanowczą odmową. Według niego Khalid nie popełnił żadnego przestępstwa. Kilka dni później niemiecki krążownik przewozi go do Afryki wschodniej będącej pod strefą wpływów Niemiec. Sułtan przebywa w kolonii Dar es Salaam do roku 1916, kiedy to wojska brytyjskie zajmują ten obszar i internują Khalida na Seszelach, a potem na św. Helenie.
Uzurpator Khalid
Na tronie Zanzibaru zasiadł kandydat popierany przez Brytyjczyków – Hammud ibn Muhammad, który zniósł niewolnictwo i zakazał handlu ludźmi. Państwo musiało wypłacić Koronie kontrybucję w wysokości żołdu wypłaconego marynarzom, kosztów amunicji i węgla, zużytych przez okręty angielskie w czasie operacji. Tak skończyła się najkrótsza wojna w historii ludzkości.