Po co robić z Polaków nazistów?

Zwłaszcza gdy obserwuje się, jak wiele ludzi i środowisk zaangażowanych jest ostatnio w kłamliwą narrację, w której to Polacy okazują się współsprawcami Holokaustu.

Element merkantylny jest oczywisty. Takie ujęcie „historii” pozwala na pobieranie kolejnych grantów od państw, które były odpowiedzialne za Zagładę bądź kolaborowały z nazistami. Na tej samej zasadzie działają kwestie związane z prestiżem naszych, związanych z PO, zakompleksionych pseudoelitek, które jak cel swojego życia i największy sukces traktują zaproszenie na koktajl w Brukseli. Niemniej to nie wyczerpuje odpowiedzi na moje pytanie. Przecież ci ludzie naprawdę tego chcą. Oni czerpią satysfakcję z tego, że mogą mówić o Polakach jako o brutalnych świniach mordujących Żydów. Skąd te emocje? Czy pompowane są samą nienawiścią? To chyba zbyt proste. Z kolejnych publikacji autorów „GW”, tweetów publicystów „wolnych mediów”, komentarzy ich czytelników wyłania się inny obraz. Oni po prostu chcą się czuć lepsi. Do tego stopnia nie czują się związani z Polską, że największe możliwe oskarżenie własnego narodu (a trudno o większą podłość niż robienie z Polaków nazistów) staje się dla nich elementem, dzięki któremu mogą zaznaczyć swoją odrębność i „lepszość”. Powiedzieć: ja nie jestem jak te chamy. Szalenie infantylna to motywacja. Tylko oni właśnie tym są: stadem ogłupiałych, zakompleksionych, dorosłych dzieciaków, dla których jedyną motywacją jest potrzeba zaznaczenia własnej wyższości. Byłoby to nawet zabawne, w końcu kolejne Lisy czy Najsztuby pozujące na intelektualistów to piękny cyrk dla każdego, kto ma chociaż przeciętny iloraz inteligencji. Problem w tym, jak mądrzejsi od nich rozgrywają to ich zdziecinnienie. Bo wnukowie nazistów, rezydujący dziś w Berlinie, muszą być bardzo szczęśliwi z opowieści o tym, że to jednak Polacy wymordowali Żydów.