Podczas gdy w zakochaniu się idealizujemy istotę, która wzbudziła w nas ten piękny nastrój, i w gruncie rzeczy jesteśmy zakochani w jej obrazie, w miłości kochamy realną, niedoskonałą osobę. W zakochaniu się, mimo że jest skierowane w stronę drugiej osoby, jest obecny silny rys egocentryczny i narcystyczny, natomiast miłość jest wspaniałomyślnym byciem wobec osoby kochanej. A to, co należy do istoty miłości, czyli odpowiedzialność, w zakochaniu się odgrywa rolę marginalną. Ponieważ jednak w zakochaniu się jej obiekt jawi się jako arcyważny i niezastępowalny, często aktywizuje ono postawę miłości erotycznej, której specyfiką są: wybranie, wzajemność, wyłączność, seks i płodność.
