Zamki na piasku
Truizmem jest stwierdzenie, że kryzys ukraiński obnażył lekkomyślność, naiwność rządzących w Polsce albo wręcz ich działania przeciw polskiej racji stanu.
Wypowiedzi przedstawicieli władzy – jak gen. Kozieja o grożącej Polsce wojnie albo innego urzędnika prezydenta, informującego, że Bronisław Komorowski w rozmowie telefonicznej z prezydentem Obamą uzyskał „zapewnienie bezpieczeństwa polskich granic” – wskazują, że władza jest świadoma, iż jesteśmy bezbronni. Po okrojeniu armii oraz zlekceważeniu projektu budowy koalicji państw naszego regionu, dziś połączonych obawą przed apetytem Kremla, nie mamy żadnych zasobów, które pozwalałyby Polsce czuć się bezpiecznie. Szok wyborców PO musi być wielki, skoro nagle Tusk wdraża ratunkowe działania wizerunkowe i pokazuje się w zakładach zbrojeniowych „Łucznik”, obiecując miliardy dla wojska. Bez względu na to, jak wiele wizyt zagranicznych, konferencji i narad odbędą politycy PO, nic nie zatrze tego wrażenia. Diagnozy i recepty przedstawiane i realizowane przez PO nadają się do kosza. Jeszcze taki wniosek płynie dla nas z Ukrainy: bezpieczeństwo Polski wymaga głębokiej wymiany elit rządzących.
