Baricytynib, często stosowany lek w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, może mieć potencjał hamowania postępu cukrzycy typu 1 - donosi „New England Journal of Medicine”.
Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, w której zaburzony układ odpornościowy organizmu niszczy komórki trzustki odpowiedzialne za produkcję insuliny. Choroba ta najczęściej jest diagnozowana u dzieci, ale zdarza się także u dorosłych. Aby przetrwać, pacjenci muszą regularnie przyjmować insulinę, co stanowi istotne obciążenie zarówno dla nich, jak i dla ich rodzin. Monitorowanie poziomu glukozy oraz precyzyjne podawanie insuliny stają się niezbędne. Koszty związane z leczeniem cukrzycy stanowią znaczące obciążenie dla systemów opieki zdrowotnej.
Przeprowadzone przez zespół profesora Thomasa Kaya z St Vincent’s Institute of Medical Research (SVI) w Melbourne (Australia) pierwsze na świecie badanie kliniczne wykazało, że baricytynib może skutecznie i bezpiecznie hamować postęp cukrzycy typu 1 u osób, które rozpoczęły leczenie w ciągu 100 dni od diagnozy.
Baricytynib, wprowadzony na rynek w 2017 roku, działa hamująco na układ odpornościowy i jest stosowany nie tylko w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, lecz także w przypadku atopowego zapalenia skóry. W roku 2020 otrzymał zatwierdzenie do stosowania jako środek wspomagający leczenie COVID-19.
W chwili diagnozy cukrzycy typu 1 w organizmie pacjenta nadal istnieje znaczna liczba komórek wytwarzających insulinę. Celem badania było zbadanie, czy baricytynib mógłby zapobiec dalszemu niszczeniu tych komórek przez układ odpornościowy. Wyniki pokazały, że lek ten jest bezpieczny i skuteczny w zwalczaniu postępu tej choroby u osób, u których cukrzyca została zdiagnozowana niedawno.
To pierwszy lek tego rodzaju, modyfikujący przebieg cukrzycy typu 1, który może być podawany w postaci tabletek. Badanie sugeruje, że leczenie baricytynibem, gdy rozpoczyna się je w krótkim czasie od diagnozy, może utrzymać produkcję insuliny na stałym poziomie. Osoby uczestniczące w badaniu i przyjmujące ten lek potrzebowały znacznie mniejszych ilości insuliny do utrzymania odpowiednich poziomów cukru we krwi.
Z optymizmem podchodzimy do potencjalnego dostępu do tego rodzaju leczenia w praktyce klinicznej. Byłoby to istotne ulepszenie w leczeniu cukrzycy typu 1, umożliwiając pacjentom skuteczną kontrolę nad chorobą.
Podsumowanie:
Opracowanie leku, który może hamować postęp cukrzycy typu 1, jest przełomem w leczeniu tej choroby. Może ono poprawić jakość życia osób chorych na cukrzycę typu 1 i zmniejszyć ryzyko powikłań związanych z tą chorobą. Badanie jest na wczesnym etapie i konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić jego wyniki i określić długoterminowe bezpieczeństwo i skuteczność leku.
Jeśli leczenie rozpoczęło się odpowiednio wcześnie po postawieniu diagnozy, produkcja insuliny u osób chorych na cukrzycę typu 1 utrzymywała się na stałym poziomie. Osoby chore na cukrzycę typu 1 biorące udział w badaniu, którym podano lek, potrzebowały znacznie mniej insuliny do leczenia.