Wszy – przyczyny, objawy i leczenie

Wszy – problem wyłącznie dzieci? 

Wszawica jest powszechnie kojarzona wyłącznie z dziećmi, jako grupą najbardziej narażoną. Zachorowania na wszawicę powszechnie kojarzone są z dziećmi jako grupą najbardziej narażoną. I rzeczywiście, zarażenia wszami są częstsze wśród najmłodszych, zwłaszcza uczęszczających do żłobków, przedszkoli i młodszych klas szkoły podstawowej, gdzie zwykle przebywa dużo dzieci w jednym miejscu. Jednak wszawica to nie tylko problem dzieci – może ona dotyczyć także osób dorosłych, które mogą zarażać się od swoich pociech. 

Wszawica – co to jest? 

Wszawica, nazywana inaczej pedikulozą. To choroba pasożytnicza wywoływana przez zarażenie stawonogiem – wszą głowową, a znacznie rzadziej wszą łonową lub odzieżową. Pasożyt lokalizuje się najczęściej na owłosionej skórze głowy, a także na okolicy narządów płciowych lub w miejscach stykania się ubrań z ciałem. Wesz jest pasożytem zewnętrznym, tzn., że bytuje jedynie na skórze i nie wnika w organizm żywiciela. Niemożliwe jest również przeniesienie choroby na zwierzęta lub odwrotnie. 

Wszawica jest jedną z częstszych chorób pasożytniczych. Ze względu na sposób przenoszenia się podczas kontaktów bezpośrednich (stykanie się głowami, przytulanie) lub z osobistymi przedmiotami (grzebieniami, ubraniami), do zachorowania szczególnie predysponowane są dzieci. 

Skąd się biorą wszy – przyczyny wszawicy 

Przyczyną wszawicy jest zarażenie się wszami ludzkimi, pochodzącym od innych osób.

Wyróżnia się kilka rodzajów choroby: 
•    Wszawica głowowa – będąca najczęstszym typem schorzenia, wywoływanym przez zarażenie głowowym podtypem wszy. Pasożyt żyje we włosach głowy, karku lub na plecach, zwykle w pobliżu nasady włosów; 
•    Wszawica łonowa – ta choroba jest wywoływana przez wesz łonową. Pasożyty bytują w okolicy włosów łonowych; 
•    Wszawica odzieżowa – powodowana przez wesz odzieżową, która lokalizuje się w nitkach odzieży lub obiciach mebli. 

Jak dochodzi do zarażenia?

Do zarażenia dochodzić może dwoma drogami – kontaktu bezpośredniego (np. podczas stykania się głowami i przytulania) z chorym człowiekiem lub podczas korzystania ze wspólnych z osobą zarażoną ubrań, grzebieni, spinek do włosów czy też łóżka.  

Z człowieka na człowieka wszawica przenosi się zwłaszcza w zatłoczonych miejscach (np. w komunikacji miejskiej czy w szkole). Co warto podkreślić, wszy nie mają zdolności latania, potrafią jednak szybko pełzać (osiągają prędkość nawet około 33 cm na minutę).  

Jakie są objawy wszawicy i jak ją rozpoznać?

Pierwszym sygnałem wskazującym na obecność wszawicy jest uporczywe swędzenie, najbardziej intensywny w miejscu występowania pasożytów tj. okolicy skroniowej, ciemieniowej i potylicznej głowy. Może temu towarzyszyć zaczerwienienie głowy, szczególnie na linii włosów lub za uszami. Mogą występować przeczosy, czyli drobne ranki i zadrapania, spowodowane uporczywym świądem i drapaniem. Konsekwencją tego jest uszkodzenie skóry głowy, które może prowadzi do stanów zapalny i otwiera drogę do zakażeń bakteryjnych i/lub grzybiczych. 

Jak leczyć wszawicę?

W przypadku zdiagnozowania wszawicy należy bezwzględnie leczyć nie tylko samego pacjenta, ale także obserwować i ewentualnie leczyć wszystkie osoby kontaktujące się blisko z pacjentem. Do zwalczenia wszawicy konieczne jest zastosowanie odpowiedniego preparatu, który skutecznie likwiduje pasożyty. Obecnie stosowane są preparaty w postaci lotionu, żelu, szamponu i/lub kremu, można je dostać w aptekach. W trakcie leczenia należy bezwzględnie przestrzegać zasad i zaleceń co do sposobu użycia, tj. właściwej aplikacji, czasu działania oraz powtarzania kuracji. Po użyciu preparatu należy wyczesać włosy gęstym grzebieniem (zabieg ten usuwa martwe wszy oraz odklejone gnidy). Potem grzebień należy starannie oczyścić (można wykonać to przez zamrażanie lub zanurzenie we wrzącej wodzie).
 

 

Źródło: gemini.pl, niezalezna.pl