Wiąz czerwony jest drzewem, którego kora wykorzystywana jest do różnych celów leczniczych zewnętrznych oraz wewnętrznych. W korze znajdziemy substancje śluzowe, które wspomagają i regulują pracę układu pokarmowego oraz łagodzą schorzenia układu oddechowego.
Wiąz czerwony jest gatunkiem drzewa z rodziny wiązowatych. Posiada czerwono-brązową korę, która z czasem staje się czarna. Na dojrzałych drzewach pokryta jest podłużnymi bruzdami. Drzewo dorasta do 20 m wysokości i wyróżnia się piękną, szeroką koroną.
Kora wiązu czerwonego posiada substancje aktywne: flawanoidy, kwas salicylowy i garbniki. Swe działanie prozdrowotne zawdzięcza wysokiej zawartości śluzów, które tworzą żel, a tym samym warstwę ochronną na śluzówce, co zapobiega jej uszkodzeniom.
Zastosowanie wiązu czerwonego jest dość szerokie. Można nim leczyć przeziębienie, ból gardła, infekcje górnych dróg oddechowych, chorobę płuc z objawami wysuszenia tkanek płuc i suchości w płucach. Wspiera również regenerację błon śluzowych płuc i żołądka.
Kora idealnie nadaje się na problemy z układem pokarmowym tj.: refluks, zgaga, podrażnienia gardła i przełyku, problem z trawienia, biegunka, zapalenie uchyłków, wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz zespół jelita nadwrażliwego.
Z kory wiązu czerwonego warto robić i pić napar przez cały dzień w małych porcjach, między posiłkami.
Do kubka wsypujemy około 5 g kory ciętej lub mielonej i zalewamy wrzącą wodą. Tak sporządzony napar przykrywamy i odstawiamy na pół godziny.
Korę wiązu czerwonego można również dodawać do posiłku (1-2 łyżeczki).
Przeciwwskazania do stosowania wiązu czerwonego.
Osoby przyjmujące na stałe leki, przed piciem kory powinny skonsultować się z lekarzem. Należy wówczas zachować dwugodzinny odstęp od przyjmowanych leków.
Wiąz czerwony jest ciężkostrawny i może wywoływać niedrożność.