Piaskowiec to gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych. W Polsce podczas przelotów spotykany licznie na wybrzeżu, w głębi kraju nieregularnie i nielicznie. Przelot wiosenny IV-V, jesienny VIII-X.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W upierzeniu godowym wierzch ciała rdzawy z ciemnymi plamkami, które są większe na grzbiecie i pokrywach skrzydłowych. Spód ciała i podgardle białe. Prosty dziób i nogi czarne. W szacie spoczynkowej wierzch ciała popielatoszary, a czoło, brew i spód białe. W przedniej części pokrywy skrzydłowej charakterystyczna czarna plama. Osobniki młodociane podobne do dorosłych w upierzeniu spoczynkowym, jednak wierzch ich ciała pokrywają czarne plamy. Masa ciała ok. 35–110 g.
Gatunek arktyczny, żyje w tundrze, poza okresem lęgowym głównie zasiedla morskie wybrzeża, brzegi rzek i wyspy w nurcie, wydmy i plaże, jeziora, stawy hodowlane. Pojawia się także regularnie w głębi lądu. Żeruje na przyboju fal lub na piaszczystych i mulistych plażach jezior i zbiorników zaporowych.
Gniazdo buduje na ziemi – jest to zagłębienie w ziemi na otwartym terenie lub wśród kamieni, wysłane trawami i porostami w pobliżu wody. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg lub dwa, w krótkim odstępie czasu, składając w czerwcu–lipcu 4 jaja.
Jaja wysiadywane są przez okres 24–32 dni przez obydwoje rodziców, lub jeśli złożone zostały dwa lęgi, każde z rodziców wysiaduje tylko jeden z nich.
Jego pożywienie stanowią bezkręgowce i nasiona roślin. Często żeruje na samym skraju fal zwinnie ich unikając.
W 2015 roku szacowała liczebność światowej populacji na 620–700 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji nie jest znany.
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.