W obecnych czasach otyłość jest problemem globalnym. W Polsce z tym problemem mierzy się co ósme dziecko i ponad poło badanych dorosłych.
Otyłość diagnozowana jest na podstawie wskaźnika masy ciała, tj. BMI (body mass index). Aby ocenić, czy mamy do czynienia z otyłością typu udowo-pośladkową (gynoidalną, obwodową) czy brzuszną (trzewną, centralną), należy obliczyć tzw. wskaźnik WHR (waist to hip ratio).
WHR=obwód talii [cm] ∶ obwód bioder [cm]
O otyłości brzusznej mówimy u kobiet, gdy wartość WHR jest równa lub większa niż 0,85, natomiast u mężczyzn – równa lub większa niż 0,9.
Otyłość jest problemem wizualnym, ale przede wszystkim zdrowotnym. Jest zaliczana do chorób przewlekłych niezakaźnych, bez tendencji do samoistnego ustępowania. Oznacza to, że większość chorób można uleczyć poprzez leki, a inaczej jest z otyłością.
Patrząc z punktu widzenia zdrowotnego najgroźniejsza jest otyłość brzuszna. Wiąże się to z ryzykiem występowania m.in. schorzeń układu sercowo-naczyniowego, które obok chorób nowotworowych stanowią jedną z najczęstszych przyczyn śmierci w naszym kraju.
Na otyłość ma wpływ wiele czynników zarówno o charakterze społecznym, jak i genetycznym oraz metabolicznym.
Wśród najważniejszych przyczyn jej występowania wymienia się:
Co ważne na otyłość ma również wpływ układ nerwowy. Nieleczona depresja, nerwica, czy zaburzenia odżywiania prowadzą do niekontrolowanego spożywania dużej ilości kalorii.
Najpoważniejszymi konsekwencjami zdrowotnymi otyłości brzusznej jest:
Najczęstsze następstwa otyłości brzusznej u mężczyzn to:
Tkanka tłuszczowa u dzieci w obrębie brzucha wiąże się z niekorzystnym profilem lipidowym, podniesionym ciśnieniem tętniczym oraz miażdżycą. Rośnie również ryzyko do pojawienia się zespołu metabolicznego, czyli stanowi główny prekursor chorób układu sercowo-naczyniowego.
Otyłość u dziecka wpływa również na prawidłowy rozwój układu kostno-stawowego co ma ogromny wpływ na wady postawy, płaskostopie i szpotawość kolan. W przypadku dziewczynek powstają problemy z miesiączkowaniem, a u chłopców zaburzenia dojrzewania płciowego i ginekomastię.
Najważniejszą metodą w pozbyciu się otyłości jest tzw. terapia zachowawcza, która obejmuje zastosowanie odpowiednich ograniczeń dietetycznych, regularnej aktywności ruchowej oraz dbałość o higienę snu i odpoczynku.