Imbir jest powszechną przyprawą stosowaną w kuchni oraz w medycynie naturalnej. Korzeń imbiru ma wiele cennych substancji o działaniu prozdrowotnym. Imbir wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, łagodzące dolegliwości związane ze stanami zapalnymi dróg oddechowych. Sprawdzi się także jako środek łagodzący dolegliwości spowodowane przez chorobę lokomocyjną oraz środek do zwalczania objawów grypy i przeziębienia. Jakie właściwości ma imbir? Kto powinien unikać jego spożywania?
Imbir lekarski to wieloletnia roślina. Najbardziej pożądaną częścią jest jego korzeń, gdyż to właśnie ta bulwiasta część imbiru jest surowcem o bardzo szerokim zastosowaniu. Korzeń imbiru zawiera węglowodany, witaminy C, B1 i B2, witaminę E, A i K, kwas foliowy oraz składniki mineralne takie jak wapń, fosfor, żelazo i potas. Imbir to także cenne źródło olejków eterycznych i żywic (gingerol) o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym oraz wykrztuśnym.
Właściwości imbiru:
Jako środek wspomagający leczenie imbir może być stosowany w dolegliwościach, takich jak: zapalenie płuc, opuchlizna, wymioty i nudności, nieświeży oddech, zapalenie oskrzeli, migrenowe bóle głowy, choroba lokomocyjna.
W półkach sklepowych dostępny jest przede wszystkim jako świeży korzeń imbiru oraz przyprawa w sproszkowanej formie. Wybierając świeży korzeń warto zwrócić uwagę, aby kłącza były jędrne, miały jasną skórkę oraz nie miały oznak zepsucia jak np. ślady zgnilizny czy pleśni. Jeżeli chcemy wykorzystać jak największą ilość korzenia, to warto kupować kłącza, które nie będą miały zbyt dużej ilości małych odnóg.
Po zakupie świeżego imbiru możemy przechowywać go poza lodówką przez około tydzień. Jeżeli chcemy korzystać z niego dłużej to warto umieścić go w lodówce. Jeżeli kupimy nadmiar imbiru to dobrą metodą na jego przechowywanie jest mrożenie w formie plasterków.
Inne formy imbiru, które znajdziemy na sklepowych półkach, to marynowane plasterki czy imbir kandyzowany, czyli zakonserwowany przez zanurzenie w słodkim syropie. Wiele firm wytwarza z imbiru także syrop, sok czy nalewkę. Jak niemal każda roślina o właściwościach leczniczych imbir został także zamknięty w kapsułkach i tabletkach zwierających jego sproszkowaną formę bądź ekstrakty.
Świeży imbir można spożywać na surowo. Przed zjedzeniem należy obrać korzeń z charakterystycznej jasnobrązowej skórki. Taka postać imbiru jest wyrazista w smaku, jednak dla wielu osób może być zbyt ostra. Alternatywą jest przygotowanie naparu z imbirem. Ciekawym sposobem na spożywanie imbiru jest również przygotowanie złotego mleka. Złote mleko to napój, który w swoim składzie zawiera wiele produktów o właściwościach zdrowotnych, jak imbir czy kurkuma. Dodatkowo można dodawać cynamon, goździki, czarny pieprz, kardamon, masło. Wybór składników zależy od naszych potrzeb zdrowotnych, a także upodobań smakowych.
Najpopularniejszym zastosowaniem imbiru jest jego dodatek do ulubionych napojów, jak herbata czy kompot. Taki dodatek nada smak, aromat i właściwości lecznicze.
Działania uboczne wynikające ze spożycia imbiru występują bardzo rzadko. Najczęściej mogą pojawiać się objawy żołądkowo-jelitowe, jak zgaga, biegunka, podrażnienie jamy ustnej.
Imbiru nie powinny też stosować osoby przyjmujące niektóre leki, może on bowiem wchodzić w interakcje z zawartymi w lekach substancjami aktywnymi, nasilając bądź osłabiając ich działanie. Imbiru nie zaleca się osobom przyjmującym m.in. leki obniżające krzepliwość krwi - skutkiem ubocznym stosowania imbiru jednocześnie z lekami może być bowiem krwawienie.
Imbiru należy unikać bądź zachować ostrożność w przypadku stosowania wysokich ilości sproszkowanego imbiru osób stosujących doustne leki hipoglikemizujące (obniżające poziom glukozy we krwi) bądź insulinę.