Alergia na nikiel jest jedną z najczęstszych alergii. Nikiel to metal, z którym mamy do czynienia na co dzień. Może występować zarówno w żywności, kosmetykach, garnkach czy biżuterii. Uczulenie na nikiel częściej dotyczy kobiet, niż mężczyzn, natomiast jej objawy mogą być męczące. Jedynym sposobem na uniknięcie pojawienia się objawów alergii na nikiel jest ograniczenie kontaktu z niklem. Jak objawia się uczulenie na nikiel? Czego należy unikać przy alergii na nikiel?
Nikiel to srebrzysto-biały metal o złotawym połysku. Stosowany jest do produkcji przedmiotów codziennego użytku. Nikiel jest powszechnym alergenem kontaktowym. Występuje w biżuterii, ale i innych przedmiotach codziennego użytku takich jak: guziki, klamry pasków, klamki, klucze czy inne metalowe elementy. Nikiel może znajdować się także w detergentach i farbach oraz zanieczyszczać kosmetyki.
U niektórych osób reakcje mogą wywoływać nawet niewielkie ilości niklu spożywane doustnie np. wraz w wodą z kranu czy posiłkami. Nikiel może też uwalniać się z metalowych naczyń kuchennych podczas gotowania. Taka forma manifestacji uczulenia na nikiel jest jednak rzadka.
Alergia na nikiel znacznie częściej dotyka kobiety niż mężczyzn i może pojawić się nawet u małych dzieci.
Przyczyny uczulenia na nikiel
Kontakt z dużą ilością alergenu sprawia, że pojawiają się objawy uczulenia na nikiel. Szacuje się, że dolegliwości objawiają się na przykład po przyjęciu ponad 0,3 mg tego metalu wraz z pożywieniem.
Ryzyko reakcji alergicznej zwiększa:
• młody wiek,
• palenie papierosów,
• płeć żeńska,
• alergia na nikiel w rodzinie,
• alergia na inne metale,
• kontakt z niklem w pracy.
Alergia kontaktowa na nikiel objawia się:
swędzącą wysypką w konkretnym miejscu na ciele, które zetknęło się z metalem (np. dziurki w uszach).
Alergia pokarmowa to uczulenie na nikiel w pożywieniu, objawia się problemami żołądkowymi lub trudnościami z oddychaniem po zjedzeniu artykułów spożywczych (nikiel w pokarmach).
Zdarzają się również przypadki, gdy pacjent ma wyłączenie uczulenie kontaktowe, a po pewnym czasie zaczyna źle się czuć na skutek zjedzenia konkretnych produktów, wówczas stwierdza się tzw. alergię uogólnioną.
Nikiel nie występuje tylko w jedzeniu, ale może znajdować się także w przedmiotach codziennego użytku. Oto przykładowa lista przedmiotów zawierających nikiel:
• stopy metali
• białe złoto
• biżuteria - kolczyki, klipsy, łańcuszki, pierścionki, bransoletki, zegarki, sztuczna biżuteria
• guziki spodni
• zamki błyskawiczne
• klamry pasków
• monety
• klucze
• igły
• szpilki
• nożyczki
• długopisy
• sztućce
• pigmenty
• pomadki
• oprawki okularów
• rozruszniki serca
• protezy stomatologiczne
• płyty, gwoździe i śruby ortopedyczne, endoprotezy
• klawisze maszyny do pisania
• dym powstający przy lutowaniu
• detergenty
• oleje maszynowe
Przy alergii na nikiel należy ograniczyć lub całkowicie wyeliminować z diety produkty, które mogą zawierać ten pierwiastek. Oto tylko niektóre produkty spożywcze, w których znajduje się nikiel:
• woda pitna
• margaryna
• konserwy
• czekolada
• kakao
• groch
• śledzie
• cebula
• kwaśne zupy z naczyń metalowych
• kukurydza
• sałata
• kapusta
• soja
• ser topiony
• koncentraty pomidorowe, ketchup
• proszek do pieczenia
• wiśnie
• gruszki
• brzoskwinie
• banany
Jeśli wystąpi alergia na nikiel przede wszystkim należy unikać wszystkich przedmiotów, które go zawierają. Warto zrezygnować z noszenia sztucznej biżuterii, zegarków i unikać korzystania z innych metalowych produktów. Koniecznie zadbaj o odpowiednią pielęgnację, nawilżanie i natłuszczanie skóry. Pomocne mogą okazać się miejscowo stosowane leki immunosupresyjne czy glikokortykosteroidy. Leki przeciwhistaminowe mogą pomóc złagodzić uczucie swędzenia.
U osób, u których objawy pojawiają się po doustnym spożyciu niklu, poprawę może przynieść stosowanie diety z małą zawartością niklu, używanie teflonowych, emaliowanych lub aluminiowych naczyń kuchennych czy unikanie stosowania odstanej w rurach wody pitnej.
Jeśli podejrzewasz u siebie uczulenie na nikiel, skontaktuj się z lekarzem, który w oparciu o wywiad i badanie przedmiotowe, pokieruje dalszą diagnostyką. Być może skieruje Cię do alergologa lub dermatologa, który wykona naskórkowe testy płatkowe.