Przyroda na wyciągnięcie ręki: Co wiesz o bażancie?
Bażant zwyczajny to gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych. W stanie dzikim występuje w umiarkowanych obszarach Azji i na zachód po skrajnie południowo-wschodnią Europę w 30 podgatunkach. Introdukowany do wielu regionów na świecie, w tym do Europy Środkowej, do której sprowadzono go z Chin w średniowieczu. Nie jest zagrożony wyginięciem.
U ptaków obojga płci występuje dymorfizm płciowy. Samiec jest głównie rdzawobrązowy, pokryty ciemnymi plamkami. Głowa czarna, obecny zielonkawogranatowy nalot. Policzki i obszar nad okiem czerwone. Samica brązowa, pokryta ciemnymi plamkami. U samca głowa, gardło i górna część szyi czarniawe, widoczny zielonkawy połysk, na ciemieniu z domieszką brązu, a na gardle fioletu. Niższa część szyi, pierś i spód ciała mają barwę miedzianopomarańczową z różowofioletową opalizacją i czarnym wzorem układającym się na wzór łusek. U samicy upierzenie w całości jest piaskowobrązowe, na szyi i po bokach piersi pokryte ciemnobrązowymi, niewyróżniającymi się wzorami. Gardło, boki głowy, środek piersi i brzuch są niemal jednokolorowe. Na bokach ciała wyraźnie widać V-kształtne plamy.
Bażanty zwyczajne prowadzą osiadły tryb życia. Zamieszkują podobne środowiska niezależnie od pory roku. Często mają podobne preferencje, co kuropatwy, ale szersze. Zasiedlają różnorodne siedliska otwarte i półotwarte, również bardziej podmokłe, obrzeża trzcinowisk, przedmieścia, parki, ogródki działkowe. Pojawiają się również na terenach górskich i na zboczach. Są aktywne w ciągu dnia, szczególnie rankiem i późnym popołudniem. Przyjmują charakterystyczną skuloną postawę, co jakiś czas wyciągając głowę i namierzając potencjalne zagrożenie. Zimą często spotykane są osobne grupy samic i samców, przy czym te drugie liczą zwykle nie więcej niż 10 osobników. Obserwuje się również haremy, przeważnie złożone z jednego samca i dwóch samic; najwyższa zanotowana liczba kur w haremie to 18.
Napotkawszy zagrożenie, są bardziej skłonne uciec, biegnąc, niż odlatując. Nocują na drzewach lub w gęstej roślinności na ziemi. Są wszystkożerne; żywią się nasionami, jagodami i innymi niewielkimi owocami, korzonkami, zielonymi częściami roślin, niewielkimi bezkręgowcami, takimi jak ślimaki, oraz małymi kręgowcami. Zjadają również pączki z drzew. Mogą kopać w ziemi w poszukiwaniu bulw.
Okres lęgowy bardzo zmienny w zależności od miejsca występowania. Gniazdo zwykle znajduje się na ziemi w kępie traw lub pod osłoną na przykład krzewu. Utworzone jest z trawy; wyściółkę stanowią delikatniejsze trawy i pióra. Samica składa 8–14 jaj, które wysiaduje sama przez 22–25 dni.
Jaja są stosunkowo małe, oliwkowobrązowe, niekiedy zielonawe, niebieskawe lub jasne, szarooliwkowe. Skorupka pozbawiona jest wzorów.
Świeżo wyklute pisklęta porośnięte są miękkim brązowym puchem pokrytym kropkami. Młode są zdolne do lotu po 10–12 dniach życia. Przeważnie młode pozostają wyłącznie pod opieką samicy.
IUCN uznaje bażanta zwyczajnego za gatunek najmniejszej troski. W Europie są to ptaki pospolite, dzikie populacje zasilane bywają osobnikami z niewoli. W Europie populacja wykazuje trend wzrostowy.
W Polsce gatunek łowny. Na koguty można polować od 1 października do końca lutego. Na kury wolno polować jedynie na obszarach zamkniętych ośrodków hodowli, gdzie prowadzi się hodowlę wolierową i od 1 października do 31 stycznia. Możliwe, że część populacji na obszarach introdukcji nie utrzymałaby się bez regularnego zasilania ptakami z niewoli.
Źródło: niezalezna.pl
