Tworzy białe polany, porasta całe łąki, ścieżki i zagajniki. Roślina o licznych właściwościach prozdrowotnych. Jest składnikiem preparatów odchudzających, łagodzi też zmiany skórne, wspomaga pracę wątroby, uśmierza bóle reumatyczne. Działa przeciwzapalnie i wykrztuśnie. Kwiaty na noc oraz podczas deszczowej pogody zamykają się, chroniąc słupek i pręciki.
Gwiazdnica wielkokwiatowa – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych. Występuje dziko w Europie, północnej Afryce, Małej Azji i na Syberii. W Polsce gatunek pospolity. Typowa roślina leśna, występująca głównie w lasach liściastych: dębowo-grabowych, bukowych i nadrzecznych olszynach. Zasiedla także zarośla i żywopłoty.
Preferuje gleby gliniaste, żyzne, próchnicze, które nie zawierają dużo wapnia, lekko kwaśne. Kwitnie stopniowo od końca kwietnia do początku czerwca, zapylana jest przez owady.
Roślina zielna, tworzy luźną darń. Wytwarza zarówno łodygi kwiatowe, jak i płonne. Łodyga płonna dosyć krótka, łodyga kwiatowa czterokanciasta, wspiera się rozczapierzonymi liśćmi, o szorstkich kantach, całość długości 10–40 cm, rozwidla się do 3 razy. Kłącze cienkie, czołgające się. Liście naprzeciwległe, wąskolancetowate, ostro zakończone, u nasady nieco zrośnięte, siedzące, sztywne, o szerokości 5–7 mm, długości 40–70 mm, barwie trawiastozielonej. Brzeg i spód blaszki liściowej jest szorstki. Kwiaty zebrane w luźne kwiatostany – skąpokwiatowe wierzchotki dwuramienne. Szypułki kwiatowe cienkie, delikatnie owłosione, długie i odstające. Kielich jajowaty, o lancetowatych, zaostrzonych działkach, składa się z 5 płatków korony do połowy dwudzielnych. Płatki korony białe, długości 6–12 mm, dwukrotnie dłuższe od działek kielicha, rozcięte sercowato do połowy.
Kwiaty o średnicy 2–3 cm. Pojedynczy słupek z 3 znamionami, 10 pręcików. Owoc - torebka, otwiera się sześcioma klapami. Nasiona delikatnie brodawkowane.
W niektórych krajach uprawiana jako roślina ozdobna. Rozmnaża się ją z nasion lub przez sadzonki.