Cynamon – popularna i lecznicza przyprawa

Od wieków stanowi jedną z podstaw medycyny naturalnej. Już 2700 lat p.n.e. znalazła się wzmianka o cynamonie i jego właściwościach rozgrzewających w chińskiej księdze zielarskiej. Był używany w Starożytnym Egipcie w procesie mumifikacji oraz jako kadzidło. Wzmianki o nim można znaleźć w dziełach Herodota i św. Hildergardy.

Używany jest do przyprawiania potraw słodkich z ryżu, pieczonych jabłek, wina grzanego i ponczu. Niewielkie ilości cynamonu służą do aromatyzowania gulaszu, baraniny, gotowanych ryb i szynki. 

Działanie lecznicze
Roślina obniża ciśnienie krwi, normalizuje poziom cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL i HDL. Wspomaga trawienie, obniża poziom cukru we krwi (poprawia zdolność przetwarzania glukozy). Może przeciwdziałać cukrzycy typu II. U osób spożywających regularnie cynamon zauważono wyraźny spadek cukru we krwi i usprawnienie działania trzustki odpowiedzialnej za trawienie. Cynamon należy grupy termogeników, czyli substancji przyspieszających metabolizm oraz spalanie tłuszczu. Ułatwia on proces lipolizy – rozpad trójglicerydów i uwalnianie do krwi kwasów tłuszczowych (i glicerolu), które w następstwie ulegają spaleniu. Sprzyja oczyszczeniu organizmu i odchudzaniu. Obniża ryzyko cukrzycy i chorób serca.

Substancjami leczniczymi cynamonu są głównie: aldehyd cynamonowy, eugenol, kwas cynamonowy, linalol, garbniki. Ponadto w składzie chemicznym cynamonu znajdziemy m.in.: witaminy A, C, E i K, błonnik oraz minerały: żelazo, wapń, sód, fosfor, magnez, mangan, potas.

Cynamon ma kolor rdzawy, a dzięki zawartości olejku cynamonowego posiada charakterystyczny słodkawo-korzenny, lekko piekący smak i silny aromat. Najbardziej ceniony cynamon otrzymuje się z cynamonowca cejlońskiego. Te otrzymywane z innych gatunków, w szczególności z cynamonowca wonnego, są rzadko importowane do Europy i mają znaczenie tylko dla kuchni regionalnej. 

Często sprzedaje się gorszy rodzaj przyprawy - cynamon kasja, zamiast cynamonu z Cejlonu. Występuje kilka cech, mogących pomóc rozróżnić oba gatunki cynamonu: 
wygląd laski: cynamon kasja jest skręcony w pojedyncze i gładkie laski, a cynamon cejloński zwija się po obu stronach kory, tworząc „dwururkę”, w przekroju przypominającą cygaro (laska jakby złożona z cienkich listeczków); 
kolor zmielonej kory: cynamon kasja ma ciemny kolor, podbarwiony na rdzawo lub czerwono, a cynamon cejloński ma barwę jasną, żółtobrązową; 
smak przyprawy: cynamon kasja ma nieprzyjemny, piekący i cierpki smak, a cynamon cejloński ma delikatny, słodkawo-korzenny smak, lekko piekący, z możliwą lekko cytrusową nutą;
mielenie laski: cynamon kasja miele się bardzo ciężko, ponieważ ma grube i twarde laski, natomiast cynamon cejloński miele się szybko i łatwo, ponieważ jego laski są kruche.

Innym sposobem jest test jodyny. Sproszkowany cynamon poddaje się działaniu roztworu jodyny. Jeśli jest to cynamon chiński, mieszanina powinna zabarwić się na głęboki niebieski kolor, natomiast jeśli jest to cynamon cejloński, reakcja powinna być znikoma.

Sri Lanka jest głównym producentem cynamonu właściwego, podczas gdy kasja jest produkowana głównie w Chinach i Indonezji.

Przeciwwskazania 
Zawarta w roślinie kumaryna przy nadmiernym spożyciu może mieć toksyczny wpływ na nerki i wątrobę. Zaliczany jest do tzw. alergenów kontaktowych i pokarmowych, może więc dojść do reakcji alergicznej. Najwięcej kumaryny jest w chińskim cynamonie kasja, a najmniej w cynamonie z Cejlonu.

 

Źródło: niezalezna.pl