Ciekawostki turystyczne: Pole Mokotowskie
Pole Mokotowskie, park Józefa Piłsudskiego – kompleks parkowy w Warszawie, położony na terenie trzech dzielnic: Mokotowa, Ochoty i Śródmieścia. Pierwotnie, w XIX w., był poligonem wojskowym leżącym między ówczesną Warszawą a Mokotowem. Następnie był wykorzystywany jako lotnisko i miejsce imprez sportowych.
Od 1909 na Polu Mokotowskim urządzano pokazy lotnicze, pierwsze na terenie Polski. W następnym roku, mniej więcej na obszarze pierwszego toru wyścigowego, powstało lotnisko mokotowskie, a na jego północnych obrzeżach ulokowano zabudowania warsztaty i hangary Warszawskiego Towarzystwa Lotniczego Awiata. W 1912 r. zakłady Awiaty zamknięto. Lotnisko zostało przejęte przez wojsko rosyjskie, a po przejściu frontu wschodniego w 1915 – niemieckie. Wówczas stało się bazą dla sterowców. Następnie zostało przejęte przez wojsko polskie, a lotnisko oprócz funkcji wojskowych powróciło do roli lotniska cywilnego.
Park sukcesywnie zabudowywany, zwłaszcza na obrzeżach, zmniejszył otwartą powierzchnię z ok. 200 ha do ok. 70 ha. Ostatecznie włączony do Warszawy w 1916, podczas okupacji niemieckiej.
Po zakończeniu II wojny światowej zarzucono plany zabudowy Pola Mokotowskiego jako dzielnicy administracji.
W drugiej połowie XX w. utrwalił się jego charakter jako parku miejskiego. Rozdzielony jest na dwie nierówne części biegnącą południkowo aleją Niepodległości. Od 1988 park na obszarze Pola Mokotowskiego formalnie nosi nazwę parku im. Józefa Piłsudskiego.
Większość Pola (48,61 ha, prawie 71%) leży na terenie Ochoty, a teren na wschód od al. Niepodległości na terenie Śródmieścia. Od nazwy parku pochodzi nazwa stacji metra Pole Mokotowskie.
Współcześnie kompleks jest utrzymany w stylu parku krajobrazowego z alejkami spacerowymi, stawami i fontannami. Część wschodnia (śródmiejska) ma kompozycję koncentryczną z basenem fontanny w centrum, podczas gdy część zachodnia (ochocka) ma bardziej luźną i zróżnicowaną kompozycję.
Pole Mokotowskie jest uznawane za park o znaczeniu ogólnomiejskim. Było przez warszawiaków najczęściej wskazywanym obszarem zieleni i aktywnego wypoczynku oraz trzecim w kolejności ulubionym miejscem w przeprowadzonej na przełomie lat 2018/2019 ankiecie.
Użytkowanie Pola Mokotowskiego w celach sportowych jest częstsze niż innych parków, co wynika z braku ograniczeń podobnych do wprowadzanych w parkach o charakterze historycznym i bogatszą infrastrukturą oraz samą większą powierzchnią niż w wielu innych parkach.
Budowa infrastruktury dla ruchu rowerowego przez Pole Mokotowskie sprawiła, że jest to ważny element sieci transportowej miasta, umożliwiając przejazd przez teren zamknięty dla ruchu samochodowego i tworząc skrót.
Park leży w korytarzu ekologicznym, łącząc się na południu z ogrodami działkowymi „Rakowiec”, a od północy z parkiem Wielkopolski. Jest też elementem jednego z klinów napowietrzających miasto, ciągnącego się od Gorzkiewek. Roślinność parku tworzy mozaikę obszarów otwartych o charakterze łąk, muraw, wydepczysk itp. i zadrzewień. W parku znajdują się również zbiorniki wodne wpływające na mikroklimat. Na czas zimy jest z nich spuszczana woda, co eliminuje występowanie gatunków roślin i zwierząt wymagających całorocznych zbiorników i ogranicza występowanie innych gatunków związanych z wodą, np. płazów, ptaków wodnych czy wodnych bezkręgowców.
Oprócz terenów regularnie koszonych i wydeptywanych, o niskiej wartości przyrodniczej, niewielki obszar stanowią obszary pielęgnowane sporadycznie, zwłaszcza w części centralnej parku, nawiązujące do lasów łęgowych. W parku stwierdzane są gatunki roślin, które w pewnych okresach były w Polsce objęte ochroną gatunkową: sasanka otwarta, bluszcz pospolity i orlik pospolity.
Przed wejściem do Biblioteki Narodowej znajduje się pomnik przyrody - „Krąg megalityczny”. Jest to zgrupowanie trzynastu głazów narzutowych.
Florę naczyniową parku w latach 2016–2017 tworzyło 328 gatunków. Ze względu na historyczne użytkowanie, wśród drzew nie zachowały się żadne osobniki starsze niż 80 lat. Wśród nich do gatunków rodzimych należą m.in. klon zwyczajny, klon jawor, lipa drobnolistna, lipa szerokolistna, wiąz szypułkowy, wiąz pospolity, jesion wyniosły i dąb szypułkowy.
Drzewa w większości tworzą zbiorowiska zastępcze grądowe. Znaczną część roślinności parku stanowią zbiorowiska bezdrzewne. Około 17% jego powierzchni pokrywają użytkowane intensywnie trawniki.
Gatunków typowych dla trawników jest 166, a dla łąk – 89. Wśród tych ostatnich 78% to gatunki rodzime. W parku występuje 29 gatunków roślin nadwodnych, w znacznej mierze rodzimych.
Kompost uzyskany z materii roślinnej zebranej w parku w latach 2003 i 2004 miał w porównaniu z kompostem z innych obszarów zieleni warszawskiej jedną z najmniejszych zawartości substancji biogennych i metali ciężkich.
W parku stwierdzono 45 gatunków porostów, co jest wartością typową dla polskich parków miejskich.
W drugiej dekadzie XXI w. w parku stwierdzono 14 grup stawonogów, w tym 21 rodzin chrząszczy oraz dwa gatunki płazów związanych ze stawami – ropuchę zieloną i traszkę zwyczajną. W tym samym czasie stwierdzono występowanie 36 gatunków lęgowych ptaków i kolejne 30 zalatujących, wśród których regularnie w parku pojawiało się 12 gatunków. Wśród ptaków stwierdzono 5 gatunków dzięciołów. Występowaniu ptaków sprzyja obecność dziupli, a w czasie analizy w parku znajdowało się ponad 100 budek lęgowych. Na Polu Mokotowskim w 2013 umieszczono również zespół skrzynek dla jerzyków. Najliczniejsze wśród ptaków lęgowych są bogatki, następnie kwiczoły i mazurki. Dużym bogactwem ptaków charakteryzuje się Dziki Zakątek, gdzie stwierdzono co najmniej 30 gatunków, w tym dzięcioła białoszyjego, gąsiorka, grubodzioba, jastrzębia, jemiołuszkę.
Źródło: niezalezna.pl
