Chomik europejski jest największym gatunkiem chomika. Wywodzi się ze środowisk stepowych, rozprzestrzenił się szeroko w Eurazji i zajmuje tereny od Chin aż po Holandię i Belgię. Był uznawany za poważnego szkodnika upraw rolnych człowieka. Po raz pierwszy chomik europejski został opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku. Późniejsze wzmianki na temat lokalizacji chomika europejskiego można znaleźć w pracy polskiego przyrodnika Aleksandra Zawadzkiego w 1840 roku.
Na tereny obecnej Polski chomiki dotarły około 50 tys. lat temu poprzez Bramę Morawską oraz przez Przełęcz Dukielską i dały początek populacjom zasiedlającym Wyżynę Krakowsko-Częstochowską, Małopolskę i Górny Śląsk. W przeszłości potomkowie tej linii zasiedlali prawdopodobnie tereny Dolnego Śląska i Podkarpacie po Kotlinę Sandomierską.
Chomiki są wszystkożerne, oprócz ziaren jedzą owady, szczególnie larwy. Chomiki przeciętnie żyją około 3 lat. Temperatura ciała chomika jest dokładnie taka sama jak człowieka 36.6 stopni.
Chomik jest zwierzęciem dalekowzrocznym, nie widzi ostro. Rozpoznaje inne chomiki i zwierzęta poprzez zmysł węchu. Wąsy służą mu do dotyku. Słuch chomika jest bardzo dobry. W obliczu zagrożenia zwierzę potrafi przewrócić się na plecy i udawać, że jest martwe. Starsze chomiki mogą popaść w hibernację, czego przyczyną jest nagły spadek temperatury. Chomiki śpią około 16 godzin w ciągu dnia co stanowi 75% ich życia! Chomik jest bardzo ruchliwym zwierzęciem. Jednego dnia może przebiec ponad 7 kilometrów!
Źródło: niezalezna.pl
