Wschodnie, północne i zachodnie wybrzeża wyspy są skaliste, o charakterze klifów, dochodzących do 80 m wysokości, południowe wybrzeża są ukształtowane w postaci rozległych i szerokich piaszczystych plaż. Od XVIII w. stolicą Bornholmu jest portowe miasto Rønne liczące 13 723 mieszkańców.
Klimat wyspy charakteryzuje się dużą wilgotnością powietrza (80 – 90%), małymi różnicami sezonowymi temperatur, dużym nasłonecznieniem (liczba godzin słonecznych wynosi ponad 300 miesięcznie w okresie od maja do sierpnia) i stosunkowo niewielkimi opadami (średnia roczna opadów 550 mm). Nad wyspą wieją silne wiatry, głównie zachodnie, od jesieni do wiosny często pojawiają się sztormy.
Zalesienie wyspy wynosi 20%. Resztki pierwotnych drzewostanów liściastych zachowały się jedynie na wybrzeżach. Typowym naturalnym biotopem Bornholmu są wrzosowiska pokrywające skały.
Większość terenów wyspy stanowią wielkoobszarowe użytki rolne. Dzięki korzystnemu klimatowi na wyspie rosną orchidee i anemony, aklimatyzowano z sukcesem kilkanaście gatunków roślin śródziemnomorskich, w tym figowce, brzoskwinie, morwy, morele i inne. Bornholm jest nazywany „zieloną wyspą”.
Fauna lądowa wyspy jest zbliżona do fauny Danii i płd. Szwecji. Sztucznie introdukowanym gatunkiem ssaków jest daniel. Wyspa jest znana z dużej liczby dorodnych jeży, które niekiedy stanowią problem. Bogata jest ornitofauna, głównie reprezentowana przez ptaki morskie, oraz ptaki migrujące ze Skandynawii. Rezerwaty ornitologiczne znajdują się w okolicach Nexø i na wyspie Græsholm . Na Bornholm sprowadzono także żubry z Polski.
Od początku XX w. Bornholm stawał się coraz popularniejszym miejscem wypoczynku. Bornholm poza infrastrukturą noclegową, oferuje sieć tras rowerowych (ponad 300 km doskonałych dróg rowerowych), wyznaczone szlaki piesze, trzy osiemnastodołkowe pola golfowe, możliwości windsurfingu, wspinaczki skałkowej, jazdy konnej i innych form aktywnego wypoczynku. W celu zwiększenia atrakcyjności turystycznej podejmowane są liczne przedsięwzięcia i inwestycje, często oryginalne, jak np. wybudowanie specjalnej hali dla „Parku motyli i tropików” w Nexø, w której zgromadzono efektowne owady i rośliny tropikalne.
Bornholm przecina gęsta sieć dobrej jakości dróg kołowych. W latach 1900–1968 na tej niewielkiej wyspie funkcjonowały wąskotorowe (1000 mm) Bornholmskie Koleje Żelazne o łącznej długości tras 90 km, które znacząco przyczyniły się do rozwoju gospodarczego i społecznego wyspy oraz do rozwoju turystyki.
Bornholm jest zamieszkany od czasów prehistorycznych (najstarsze dowody osadnictwa ludzi są datowane na lata 9000–8000 p.n.e. W V – VI w. n.e. wyspę zamieszkiwało germańskie plemię Burgundów, natomiast później osiedlili się na niej Normanowie – wikingowie. Z tych czasów (890 r.) pochodzą najwcześniejsze pisane wzmianki o Bornholmie. Okres IX – XII w był czasem walk o wyspę pomiędzy germańskimi Danami i słowiańskimi Wendami. Danowie utrzymali wyspę pod swoimi wpływami.
W XIV i XV w. faktyczną władzę nad wyspą sprawowały miasta hanzeatyckie, a zwłaszcza kupcy z Lubeki, którzy przejęli zwierzchnictwo nad nią w 1525 r. W 1578 r. król duński Fryderyk II odzyskał władzę nad wyspą.
Wielu Bornholmczyków przez długie lata pracowało jako marynarze, przywożąc pod koniec życia dość znaczące kapitały, które inwestowali na ojczystej wyspie (oraz przywożąc egzotyczne pamiątki z całego świata). Kolejni królowie duńscy umacniali Bornholm pod względem militarnym – stanowił on ważną bazę morską dla Danii.
Źródło: niezalezna.pl
