Charakterystycznymi elementami tej pięcionawowej bazyliki jest dwuwieżowa fasada z oknem rozetowym nawiązująca do katedry Notre-Dame w Paryżu, a także ośmioboczna kopuła, przypominająca rozwiązanie zastosowane w Bazylice Św. Piotra w Rzymie. Ciekawe są figury aniołów, wskazujące na wezwanie świątyni i znajdujące się ponad gzymsem wieńczącym elewację. Wystrój i wyposażenie kościoła powstawało etapami. Autorem dekoracji malarskich jest John A. Mallin, któremu zlecono ich wykonanie z okazji obchodów 50-lecia powstania parafii w 1948 r.
fot. Norbert Piwowarczyk
Z uwagi na zmniejszającą się liczbę parafian, w latach 70-80. XX w. zabrakło środków na bieżące remonty kościoła. W roku 1988 wydano decyzję o jego zamknięciu, a następnie zarządzono jego rozbiórkę. Spotkało się to jednak z protestem Polonii, która zebrała ponad 1 mln dolarów z darowizn, co pozwoliło na przeprowadzenie remontu świątyni. W 1991 r. kościół został ponownie otwarty dla wiernych. Przed I wojną światową w Stanach Zjednoczonych Ameryki osiedliło się ok. 2-2,5 mln Polaków, wychodźców ze wszystkich zakątków dawnej Rzeczypospolitej. Chicago było wtedy jednym z największych skupisk polskiej emigracji w USA. Miasto stało się centrum polskiego życia kulturalnego i religijnego, siedzibą kilku parafii polskich, redakcji gazet, bibliotek i szeregu innych instytucji społecznych.
