Papież modernizmu w Nowym Jorku
W 1952 roku przy brzegu East River w Nowym Jorku, w małej dzielnicy zwanej Turtle Bay, otwarto gmach ONZ, który powstał według projektu „papieża modernizmu” Le Corbusiera i Oscara Niemeyera. Pracami kierował amerykański architekt Wallace Harrison. Budowa kompleksu rozpoczęła w 1949 roku na gruntach wykupionych od znanego nowojorskiego dewelopera – Williama Zeckendorfa. Zakup o wartości 8,5 mln dolarów został ufundowany przez przedsiębiorcę i filantropa – Johna D. Rockefellera.
Do konkursu na projekt architektoniczny zgłoszono aż 50 prac. Ostatecznie wybrana została koncepcja francuskiego architekta Le Corbusiera zw. Scheme 23A. Zakładała ona budowę głównego wieżowca ze stali i szkła (siedziba Sekretariatu) oraz kilku niższych, przylegających do niego budynków pomocniczych (sale konferencyjne itp.). Całość prac została sfinansowana środkami z bezprocentowej pożyczki w wys. 65 mln dolarów, udzielonej przez rząd USA.
Szkice Le Corbusiera
Dziś wieżowiec ten stanowi jeden z nieodłącznych elementów panoramy Manhattanu. Prosty szklany gmach uzupełniają budynki, które w sumie posiadają powierzchnię ponad 240 tysięcy metrów kwadratowych. Kilka lat temu został budowla została dostosowana do rosnących z upływem lat potrzeb ONZ i była to pierwsza poważna próbą przywrócenia blasku modernistycznej budowli reprezentującej międzynarodowy styl w architekturze.
Źródło: niezalezna.pl
