Oni służyli wiernie Polsce

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości było to odznaczenie wybite w brązie, na którym z jednej strony widniało popiersie marszałka Józefa Piłsudskiego, a z drugiej widniała sylwetka oracza „alegorii pracy”, pod nim daty „1918–1928”. Medal był zawieszony na wstążce koloru chabrowego, tradycyjnym dla wielu polskich odznaczeń wojskowych i cywilnych. Miał być noszony na lewej piersi i w hierarchii odznaczeń państwowych ustępować Medalowi Pamiątkowemu za Wojnę 1918–1921.

Medal przyznawano cywilom i wojskowym, którzy w okresie od 11 listopada 1918 do 11 listopada 1928 r. pełniąc nienagannie służbę państwową, wojskową lub cywilną, odbyli czynną służbę wojskową lub pełnili służbę w urzędach i instytucjach państwowych, samorządowych co najmniej przez pięć lat, licząc te służby łącznie. Prawo przyznawania medalu przysługiwało prezesowi Rady Ministrów i ministrom, którzy wręczali go urzędnikom swoich resortów, policjantom i wojskowym. Według rozporządzenia ministra spraw wojskowych z 3 listopada 1928 r. listy odznaczonych były przygotowywane przez dowódców okręgów wojskowych, dywizji i korpusów.

W sumie medal mógł być przyznany setkom tysięcy obywateli II RP. Co ciekawe, według zapisów ustawy „osoby, którym prawo do medalu zostało przyznane, nabywają go na koszt własny”.

Medal na mundurze, około 1930 r. Zofia Stefańczyk z mężem/ archiwum rodzinne 

Wytwórcą odznaczenia była Mennica Państwowa, a zaprojektował go artysta malarz, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych Mieczysław Kotarbiński. Był on również twórcą odznak Orderów Orła Białego i Polonia Restituta, Krzyża Niepodległości oraz buławy marszałkowskiej Józefa Piłsudskiego.

Do tego odznaczenia nawiązuje ustanowiony w 2018 roku Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości, który również zawiesza się na niebieskiej wstążce, ale z dodatkowym srebrnym paskiem pośrodku.

 

Źródło: dzieje.pl

#za pracę dla kraju #medal #Dziesięciolecie odzyskania Niepodległości