Mała rzecz, ale bardzo cenna, wróciła do Polski
To nasze kolejne spotkanie z cyklu odzyskanych dóbr kultury, odzyskanych dzięki staraniu naszych pracowników i ich współpracy z wieloma instytucjami. Dzisiaj możemy zaprezentować kolejny obiekt. Lekyt – malutka rzecz, ale bardzo cenna – powiedział wicepremier, minister kultury prof. Piotr Gliński podczas uroczystości w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Utracony w czasie II wojny światowej lekyt czerwonofigurowy z IV w. p.n.e., który należał do kolekcji Józefa Choynowskiego, został dziś przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Jest to pierwszy odzyskany przez Polskę zabytek archeologiczny.
Lekyt to naczynie ceramiczne przeznaczone do przechowywania oliwy i pachnideł. Ma wysokość zaledwie 9,4 cm, a średnicę 6 cm. Odnaleziony został podczas prac wykopaliskowych na terenie Kerczu na Krymie – starożytnego Pantikapajonu, będącego kolonią grecką, a następnie stolicą Królestwa Bosporańskiego. Na początku XX w. należał do kolekcji Józefa Choynowskiego, polskiego kolekcjonera pochodzącego z Kijowszczyzny. Na kolekcję tę – jedną z ciekawszych na terenie ziem polskich – składały się w początkach XX w. bogate zbiory zabytków przedhistorycznych wytworów rzemiosła artystycznego, militaria, starodruki, obrazy mistrzów zachodnioeuropejskich, polskich i rosyjskich oraz bogata galeria szczątków palentologicznych i kostnych. Choynowski prowadził liczne badania wykopaliskowe na Ukrainie. Około 1901 r. Choynowski podjął decyzję o przeniesieniu swoich zbiorów do Warszawy i rozpoczął też starania o to, by cała kolekcja mogła zostać wystawiona w Królestwie Polskim w gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Plany te udało się zrealizować już jesienią 1902 r., kiedy to w jednej z dużych sal na parterze w budynku TZSP otwarto „Wystawę zbiorów archeologicznych i artystycznych Józefa Choynowskiego z Kijowa”. 19 marca 1903 r. Choynowski przekazał swoją kolekcję Towarzystwu Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Zobowiązał jednocześnie Towarzystwo do stałej ekspozycji zbiorów oraz wprowadził kategoryczny zakaz wypożyczania i wywozu zabytków poza granice Warszawy. 1 grudnia 1923 r. licząca 4380 eksponatów kolekcja Józefa Choynowskiego została przekazana do Muzeum Narodowego w Warszawie.
Zaraz po wybuchu II wojny światowej kolekcja Choynowskiego padła łupem Kommando Paulsen. Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy w Berlinie już w październiku 1939 r. wysłał do Polski specjalny oddział Kommando Paulsen, nazwany tak od nazwiska jego dowódcy – profesora archeologii Petera Paulsena. Zadaniem wyznaczonym oddziałowi było zabezpieczenie prehistorycznych wykopalisk i zabytków w Polsce.
Po II wojnie światowej, ze względu na duże rozproszenie zbiorów Choynowskiego, niemożliwe było przeprowadzenie kontroli całej kolekcji. Do dzisiaj nie wiadomo, jakie rzeczywiście poniesione zostały straty wojenne związane z tymi zabytkami. Obecnie w bazie strat wojennych widnieje około 60 obiektów z kolekcji J. Choynowskiego, których resort kultury wciąż poszukuje.
Do Wydziału Restytucji Dóbr Kultury w 2017 r. zgłosił się dom aukcyjny Gerhard Hirsch Nachfolger z Monachium z informacją, że do sprzedaży został wystawiony obiekt archeologiczny zarejestrowany w bazie strat wojennych prowadzonej przez MKiDN. Dotychczasowa posiadaczka lekytu – po otrzymaniu informacji, że jest to polska strata wojenna – zdecydowała się go zwrócić.
Źródło: mkidn.gov.pl
