Zamordowała własną matkę i pisała bajki dla dzieci
„Młoda dama chwyciła nóż stołowy i poczęła gonić swą uczennicę, małe dziewczę, po całym pokoju, grożąc jej przy tym. Kiedy schorowana matka poczęła ją wyzywać, by się uspokoiła, córka zlekceważyła ją w pierwszej chwili, po czym z głośnym krzykiem przystąpiła bliżej. Tymczasem uczennica wołaniem swym ściągnęła właściciela domu, lecz za późno. Oczom jego ukazał się straszliwy obraz: oto matka leżała nieżywa na krześle, ugodzona w serce, córka jej zaś stała nad nią z fatalnym nożem w ręku. Obok płakał stary ojciec, krwawiąc z czoła, zraniony bowiem został jednym z widelców, którymi młoda dama w furii ciskała po pokoju” – relacjonował „The Times” 22 września 1796 roku. Morderczynią okazała się 32-letnia Mary Lamb, która za kilka lat stanie się popularną pisarką bajek dla dzieci.
Mary Lamb urodziła się w Londynie 3 grudnia 1764 roku. Jej rodzice John i Elizabeth byli pracownikami adwokata Samuela Salta. Mary uczyła się w szkole, a potem terminowała u krawcowej. Niestety sytuacja rodziny pogorszyła się po utracie pracy. Musieli się przeprowadzić do gorszej dzielnicy, a potem zachorowali. Ojciec stracił władzę w jednej ręce, a matka została sparaliżowana. Mary została jedynym żywicielem rodziny, musiała pomagać dwóm młodszym braciom oraz schorowanej ciotce. „The Times” pisał o pracy ponad siły, opiece nad rodziną i braku czułości. Wtedy zaczęły pojawiać się pierwsze oznaki depresji i zaburzeń rzeczywistości. Także jej brat Charles cierpiał na „ataki melancholii”, sam zgłosił się do szpitala dla psychicznie chorych, żeby podleczyć się i nabrać sił. Kiedy jednak nadszedł feralny wieczór Charles był w domu, to on starał się uspokoić siostrę i wyrwał jej nóż z ręki.
Sąd orzekł, że jest wariatką, ale po kilkumiesięcznym pobycie w zakładzie dla obłąkanych Fisher House w Islington wypuszczono na wolność, gdyż Charles poręczył za nią i przyrzekł, że będzie się nią opiekować. Donosił on zresztą przyjaciołom, że Mary „odzyskała zmysły” już 3 października, a więc zaledwie dwa tygodnie po morderstwie. Rodzeństwo zamieszkało razem, nauczyło się też rozpoznawać nadciągające ataki i wtedy Mary zamykała się dobrowolnie w szpitalu dla obłąkanych. W chwilach normalności wspólnie zajmowali się pisaniem książek. Największy rozgłos przyniosła im „Tales from Shakespeare” („Szekspir w opowiadaniach dla młodzieży”). Napisany w 1807 roku zbiór zawierał nowe wersje dzieł, przerobione tak, by nadawały się do czytania przez dzieci.
Wydali też kolekcję opowiadań „Mrs. Leicester’s School” oraz tom wierszy „Poems for Children”. Do końca życia rodzeństwo mieszkało razem, nie założyli rodzin. Mary już nigdy nikogo nie skrzywdziła. Ich grób znajduje się na cmentarzu w Middlesex.
Źródło: niezależna.pl
